Klik hier om naar de Startpagina te gaan
of ga naar JacoPlaza voor
meer informatie. Ans en Frans Jacobs, Frans en Ans Jacobs,
Ans Jacobs, Frans Jacobs, Een bezoek aan de Drei Zinnen (Tre Cime Di Lavaredo) met niet alleen de allerbeste foto's maar ook de allermooiste foto's van de Drei Zinnen. Het bezoek aan de Drei Zinnen viel op een dag met mooi weer. Het bezoek aan de Drei Zinnen werd daarom een dag om nooit te vergeten. Breng daarom ook een bezoek aan de Drei Zinnen. Een wandeling om de Drei Zinnen geeft je vaak een mooi uitzicht op de Drei Zinnen (Tre Cime Di Lavaredo).
 |
Om bij de Auronzo Hütte te kunnen parkeren en vanaf daar aan onze wandeling te beginnen, moesten wij eerst een tolweg van 6km lengte en 400m hoogte-verschil overbruggen. |
| Onderweg naar boven, wordt met een regelmaat gestopt en is het genieten van het prachtige weer en de mooie uitzichten. |  |
 |
Natuurlijk moet er, buiten eten en drinken, altijd heel veel worden bijgepraat, alsof je elkaar in geen jaren hebt gezien. Gezellig toch! |
| En dan zijn we eindelijk op de parkeerplaats en zo te zien zijn we niet de enige. |  |
 |
Bij restaurant Auronzo heb je al meteen een fraai uitzicht. In het zuiden verheffen zich de rotspieken van de Cadini di Misurina, beneden het dal van het Lago di Misurina en rechts daarvan rijst de Monto Cristallo trots omhoog. Foto onder: Deze foto is genomen vanaf de Auronzo Hütte. Links is het Lago di Santa Caterina. Uiterst rechts is nog net het Lago di Misurina te zien en iets meer naar links het indrukwekkende Ponta Sorapis-massief, 3205 meter hoog. |
 |
| Foto rechts: Een doorkijk vanaf het de Auronzo Hütte naar het Lago di Santa Caterina waaraan Auronzo ligt. Op de voorgrond is het wandelpad naar het meer te zien. |  |
 |
Smaakt het Ans? Natuurlijk zijn we begonnen met een kopje koffie en een lekker stuk apfelstrudel. |
| Om deze pagina 'een beter aanzien' te geven hebben wij eerst de tijd genomen voor een (groeps)foto. |  |
 |
Je wandelt via de voormalige militaire weg, die in de Eerste Wereldoorlog door de Italiaanse soldaten is aangelegd om het front te bevoorraden, naar de Capella degli Alpini. |
| Foto rechts: Zicht op de Westliche Zinne (2973m). |  |
 |
Op een vooruitstekende rots staan twee grote zuilen, een martiale verheerlijking van de successen van het Italiaanse leger. |
| Aangezien koeien een hoge aaibaarheidsfactor hebben, is het voor Ans moeilijk, bij gebrek aan iets anders, om van deze beesten af te blijven. |  |
 |
Het eerste gedeelte van de wandeling is bijzonder gemakkelijk. Vrijwel zonder te stijgen of te dalen over een breed pad naar Rifugio Lavaredo. Hier heb je een mooi uitzicht op de zogenaamde gele wand van de kleine Zinnen, die lange tijd als onbeklimbaar werd beschouwd. |
| Even onderweg en dan al hongerig, dorstig, vermoeid en het begin van verbrandingen. Tja…, de wetenschap dat ‘een mens aftakelt naar gelang hij ouder wordt’ is hier duidelijk voelbaar. Gelukkig hebben wij alles bij om deze ongemakken te bestrijden. |  |
| Nu even niets zeggen. Tja, da's genieten hè? |  |
Alleen geoefende alpinisten weten deze rotszuilen te beklimmen. Dat de hoogte en omvang niet belangrijk zijn blijk uit het feit dat de Cima Grande het eerst in 1869 werd beklommen. In de eerste Wereldoorlog, toen de Oostenrijkse-Italiaanse frontlijn in dit gebied lag, diende de Cima Grande als Italiaanse uitkijkpost en presteerde men het zelfs een hele schijnwerper-installatie op deze top te plaatsen. |
Als drie kolossale rotstorens met scherpe pieken rijzen zij ten hemel. Ze zijn opgebouwd uit gelaagd Dolomiet-gesteente, dat grotendeels een donkere kleur heeft, maar ook enkele grote rood-geelgetinte vlakken toont. De middelste van de drie rotszuilen is de grootste, de Cima Grande 2999m, de linkse zuil Cima Ovest 2973m, de Picolla Cima 2856m is de kleinste zuil. |
| Vanaf de Drei Zinne Hütte ging de weg al zigzaggend via een aantal haarspeldbochten omlaag naar de grote, vlakke weide van de Riezboden. |  |
 |
In het dal moesten we een beek oversteken, vervolgens was het een steile klim via een bergpad naar de Langenalpen. Maar, je bent jong en ... En ook deze klus wordt weer geklaard. |
Na deze steile passage liepen we licht stijgend (, hijgend) en dalend verder over de met geulen doorsneden almweide. Hier waren overal prachtige plekjes te vinden waar wij met uitzicht op de Drei Zinnen konden uitrusten. De terugweg en nog eenmaal een blik werpen, nu van de andere kant. |
 |
 |
De laatste loodjes wegen het zwaarst, maar desalniettemin waren deze momenten
van een bijzondere schoonheid. Via drie kleine meertjes, de Zinnenseen,
wandelden we vervolgens naar de meest westelijke piek van het massief. Hier
hadden wij een mooi en weids uitzicht over de Sextener Dolomiten. |
| Een indrukwekkend doorkijk in het laatste stuk op weg naar de Auronzo Hütte |  |
 |
Eindelijk terug, moe maar zéér voldaan en uiterst gelukkig. Iets waar soms geen einde aan leek te komen was nu plots voorbij. |
