Gorges du Cians

Onze dagtocht begon in Annot. Via de Gorges Daluis belandden wij uiteindelijk in de Gorges du Cians die gelegen zijn in het midden van de Haute Provence. De rivieren hebben in de loop der eeuwen langzaam maar gestaag diepe kloven uitgesleten in de rotsbodem.Tussen de Gorges van de Tinée en die van de Var ligt het prachtige dal van de Cians. Deze rivier ontspringt op de hellingen van de Mont de moulinés(2083 m ). Van de oorsprong tot de samenvloeiing met de Var bij Pont de Cians legt de rivier 25 km af. Op dit relatief korte traject overbrugt het water een hoogteverschil van maar liefst 1600 m. Met grote snelheid en kracht heeft het water zich steeds dieper in het gesteente ingevreten.
Zo is een van de fraaiste gorges van Frankrijk ontstaan. Het noordelijke deel van het dal verschilt sterk van het zuidelijke. Na een aantal kilometers door een tamelijk open Alpenlandschap vernauwt het dal zich en beginnen de Gorges Supérieures.Via stroomversnellingen en watervallen duikt de rivier met woeste sprongen naar beneden. De bouwers van de weg hebben heel wat problemen moeten overwinnen om de Cians hier te kunnen blijven volgen. tegenwoordig zijn er tunnels gebouwd om de smalste doorgangen te vermijden. Wel kan men na een tunnel parkeren om de oude weg te voet te verkennen. het contrast tussen de rode, leisteenachtige rotsen en het groen, dat zich op de onmogelijkste plaatsen weet te handhaven, draagt in belangrijke mate bij tot de schoonheid van deze kloof.
Waar de kloof erg nauw wordt en zonnestralen nauwelijks doordringen, groeien alleen nog mossen. Zodra het dal bij Pra d'Astier wat wijder wordt, komt de weg via haarspeldbochten snel terug op het niveau van de rivier. De laatste 3 km lopen door een nauw dal, de Gorges Inférieures. Dit deel van de kloven verschilt sterk van het hoger gelegen deel (en ook van de Gorges de Daluis) doordat de bodem hier niet uit roodachtige leisteen, maar uit kalk bestaat. Hier ontbreken rode en groenen tinten. Tussen de 450 m hoge wanden domineert een somber grijs; de rotsen zijn grillig van vorm.
Op diverse plaatsen zijn wij na een tunneldoorgang gestopt om gebruik te maken van de mogelijkheid om de oude weg te voet te verkennen.
Het rijden door deze gorges was (op het moment van onze aanwezigheid) niet zonder gevaar. De weg lag op vele plaatsen met (naar beneden gevallen) stenen bezaaid. Óók was men op diversen locaties aan de rotswanden of boven tunnels aan het werken. De verkeersdeelnemers werden voldoende gewaarschuwd. Echter, op het moment van onze aanwezigheid moesten we menigmaal een passage nemen, terwijl boven onze hoofden werd doorgewerkt en het wegdek letterlijk verloren was gegaan onder het naar beneden gevallen puin.
Ondanks de risico's was de rit door deze gorges een fascinerend schouwspel van grillige vormen, prachtige kleuren en schaduwen. Een ervaring die wij niet hadden willen missen.