Ans en Frans Jacobs, Frans en Ans Jacobs,
Ans Jacobs, Frans Jacobs, Wiesenrain, Dorfmann, Feldthurns, Velturno, Zuid
Tirol, Eisacktal, Feldthurns, Klausen, Geislergruppe, Plose, Schlern, Völs
am Schlern, Fie allo Sciliar, San Pietro, Schloss Prösels, Rio Sciliar,
Seis, Lagetto di Fiè, Kastelruth, Völser Weiher, Seis, Siusi,
Prösels
... Een bezoek aan de Pfarrkirche kan niet uitblijven, het maken van foto’s evenmin. Omdat de meeste winkels, zoals gebruikelijk tot ongeveer drie uur dicht zijn, lijkt het stadje uitgestorven. Slechts enkele mede toeristen dwalen door de straatjes van Völs en de terrassen zijn leeg. ... |
Over
Völs Op een heuvel ten westen van Fiè di Sotto staat het schilderachtige romaanse kerkje San Pietro, gebouwd in de 12e of 13e eeuw. In het interieur staat een gotisch vleugelaltaar uit 1510. Van dit kerkje heb je rondom een mooi uitzicht op onder andere het dal van de Isarco (Eisacktal). In het dorpje Fiè di Sotto zelf staat het kerkje te midden in een aaneengesloten huizenkring, waarin de nauwe straatjes overspannen zijn door poortjes. Op een half uurtje lopen afstand ligt er een klein bosmeer waarin met kan zwemmen. In de zomer is hier bijzonder goed het 'Alpenglühen' (de rosse tot goudgele weerschijn op de bergen tijdens en na zonsondergang) in al zijn fascinerende pracht te zien. Even ten zuiden van Fiè verheft zich boven de kloof vande Rio Sciliar trots Schloss Prösels (Presule), met op de achtergrond de kale wanden van de Sciliargroep. Het huidige bouwerk met zijn zeven torens dateert van 1519. De gebouwen staan gegroepeerd rondom een hof, waarin een sierlijke, gotische kapel (1525) staat. Enkele zalen in het paleisgedeelte zijn versierd met gotische fresco's en bewerkte houten plafonds. Het kasteel wordt nu gebruikt voor allerlei culturele doeleinden, zoals kunsttenstoonstellingen, literaire avonden en muzikale uitvoeringen. |
...
Völs (Fie) is een prettig verblijfplaatsje, ligt fraai aan de westzijde
van de Schlern (Sciliargroep) en bestaat uit verschillende dorpsdelen.
Even later lopen Ans en ik naar een klein heuveltje ten westen van Völs.
Hier staat het schilderachtige Romaanse kerkje San Pietro, gebouwd in
de 12e of 13e eeuw. Helaas, terwijl wij zowat struikelen over een vrijend
stel, merken we dat de deuren van het kerkje op slot zitten. Vanaf de
heuvel, waar het kerkje San Pietro opstaat, heb je een mooi uitzicht over
Völs en omgeving met op de achtergrond de hoog oprijzende Schlern. |
... Snel lopen Ans en ik terug naar het dorpje, we willen
ook nog een bezoek brengen aan een kerkje in Völs zelf. Dit kerkje
staat midden in een aaneengesloten huizenkring, waarin de nauwe straatjes
overspannen zijn door poortjes. Enkele harde onweerklappen maken hier echter
snel een einde aan. We vluchten een terras op en sluiten ons bezoek af met
een kop cappuccino voor mij en een ijssorbet voor Ans. Omdat het inmiddels flink regent en het er niet naar uitziet dat het de komende uren zal opklaren, rijden Ans en ik naar Feldthurns; ’s avonds zijn we immers uitgenodigd voor een etentje bij Johann en Antonia Dorfmann. ... |
Wat deden Kees en Anita? Kees en Anita hebben deze dag een bezoek
gebracht aan het Völser Weiher (Lagetto di Fiè). In de zomer
is hier bijzonder goed het ‘Alpenglühen’ (de rosse tot
goudgele weerschijn op de bergen tijdens en na zonsondergang) in al zijn
fascinerende pracht te zien. Kees heeft zich echter vooral beziggehouden
met het fotograferen van de vele vlinders die er te zien zijn. Nadien hebben Kees en Anita ook nog een kort bezoek gebracht aan Seis (Siusi) even ten zuiden van Kastelruth (Castelrotto). Seis ligt, evenals Völs, onder de steile wanden van het Schlernmassief. Maar ook voor hen maakt de regen en het onweer een einde aan deze kennismaking en ook zij rijden huiswaarts. |
...’s Avonds zijn Ans en ik uitgenodigd voor een etentje bij Antonia en Johann Dorfmann. Het eten smaakt heerlijk in de sfeervol ingerichte woonkamer van de Dorfmann’s. Het dialect van Johann is moeilijk te volgen, maar naar twee glaasjes rode wijn – volgens Johann zonder chemische toevoegingen – is ook dat probleem voorbij. Hoe later op de avond, des te meer Johann’s ogen zich dreigen te sluiten. Rond half elf vraag ik aan Johann hoe laat hij normaal naar bed gaat. Wat blijkt: Johann gaat meestal tussen negen en half tien naar bed. Dat verklaart veel. Ans en ik bieden onze verontschuldigingen aan voor het lange oponthoud, bedanken voor het heerlijke eten, nemen afscheid en keren, op enigszins wankele benen, terug naar onze woning. |
volgende pagina |