Wandeling bij de Zanser Alm

Kees heeft de gewoonte om elke ochtend (tenminste) een foto te maken. Maar goed ook, anders had ik dus nooit kunnen laten zien dat het er die dag wat minder goed uitzag. Klik hier voor de kaart van het VillnösstalVrijdag, 15-7-'05
Wanneer ik om 6:00 uur opsta en de balkondeur van onze slaapkamer open, blijkt het buiten minder zonnig dan dat ik had verwacht, tenslotte was de weersverwachting voor vandaag gunstig. Wellicht een prima tijdstip voor een echte rustdag? Tsja, de vermoeidheid doet mij hierna verlangen, ik heb het zelf in de hand maar de realiteit is dat ik toch weer elke dag erop uit trek. Maar ja, we zullen zien.

’s Morgens nemen Ans en ik lekker de tijd voor het drinken van een extra kop koffie, ondertussen probeer ik wederom de achterstand van mijn vakantieverslag wat weg te werken. Tussen tien uur en half elf rijden we naar Brixen om boodschappen te doen voor de komende dagen.

Bij terugkomst vinden we alle twee dat de 'rust' lang genoeg heeft geduurd en tijdens het middageten valt dan ook het besluit om naar de Zanser Alm (1685m) in het tegenover onze vakantiewoning gelegen Villnösstal te gaan. ...

Wat doen Kees en Anita?

Aan energie hebben die twee geen gebrek. Sterker, ik begin stilaan te geloven dat zij iets meer dan simpel een paar aspirines vanuit Tilburg hebben meegenomen. Iets na tien uur zijn Kees en Anita dan ook al op weg voor een 'passenrit'.

Hun 'Sella-rondje' begint in Feldthurns en gaat over Ponte Gardena naar St. Ulrich (Ortisei). Vooraan in St. Ulrich trekken de beelden hierboven de aandacht, een reden voor Kees om ze vast te leggen. Vanaf St. Ulrich gaat de rit verder over St. Cristina en Wolkenstein naar Val Gardena. ...

... Aan de rand van Wolkenstein wordt even gepauseerd. Etenstijd? Welnee, het is tenslotte pas kwart over tien. Wellicht hebben ze dat mooie pizza-restaurant gezien waar Ans en ik vorig jaar zo heerlijk hebben gegeten. Rijdend richting de Gardena-pas is het uitzicht op het Sella gebergte indrukwekkend.

Om kwart voor twaalf, wanneer de magen toch beginnen aan te dringen, biedt het terras van restaurant Chalet Gerard een mooie gelegenheid om onder het drinken van een kop cappuccino te genieten van het uitzicht op dat imposante Sella masief. ...
Rondje Sella 1


Interval seconden

... Rond twaalf uur wordt de trip voortgezet en terwijl Kees en Anita verder rijden over de Passo di Gardena (Grödner Joch) naar Corvara kun jij als kijker, lekker achterover leunend, mee genieten van al dat moois dat zij tijdens dit traject hebben gefotografeerd.

Anita, die het geen 10 minuten zonder eten uithoudt, gebiedt Kees bij Corvara te stoppen voor een korte eetpauze. ...

... Terwijl de bewolking toeneemd en de temperatuur oploopt pakken die twee rond half twee de reis weer op en rijden richting Passo di Campolongo.

Na Passo di Campolongo wordt naar de Passo Pordoi gereden. Nou is er al een aantal keren gestopt, maar ook op de Passo Pordoi wordt uitgebreid gepauzeerd onder het genot van een kopje cappuccino. Vooralsnog ga ik ervan uit dat het niet bij die cappuccino is gebleven.

Vanaf de Passo Pordoi rijden Kees en Anita naar Canazei. Bij Lago Pordoi wordt even gestopt voor het maken van een paar foto's van dit kleinood onder de meren. Vanaf hier wordt richting Feldthurns gereden. Het uitstapje heeft lang genoeg geduurd en net na aankomst in Feldthurns worden ook Kees en Anita op een verfrissende onweersbui getrakteerd.
Rondje Sella 2


Interval seconden

Het Villnösstal met op de achtergrond de GeislergruppeOver het Val di Funés (Villnösstal)

Dit dal behoort ondanks zijn bijzondere landschappelijke kwaliteiten tot een van de rustigste Dolomietendalen. Drie kilometer ten noordoorsten van Chiusa (Klausen) mondt dit dal in het dal van de Isarco (Eisacktal) uit. De lengte van het dal is 24 kilometer en het hoogteverschil tussen de dalingang en het hoogste punt bedraagt niet minder dan 1800 m. Door een nauwe kloof met loodrechte porfierwanden leidt de weg dalinwaarts.
Voor in het dal ligt op de zuidhelling te midden van weiden het aardige verblijfplaatsje Tiso (Teis). Achter in het dal liggen de Villnösser gemeenschappen San Pietro (St. Peter), het belangrijkste gedeelte van de gemeente, en Santa Maddalena (St. Magdalena) aan de voet van de Odle (Geislergruppe, 3025 m) in het Parco Naturale Puez-Odle. Na de nauwe ingang verbreedt het dal zich plotseling en geeft dan een prachtig uitzicht over de donkere bossen op de kalktanden van de Odle/Geissler. Niemand minder dan de beroemde beroepsalpinist Reinhold Messner, geboren en getogen in het Val di Funés, deed te midden van deze rotsen zijn eerste klimervaring op. De namen van de boerderijen herinneren aan de Rhaeto-Romaanse oorsprong van de oudste bewoners. De kleine kerk van San Valentino (St. Velentin) herbergt een laatgotisch vleugelaltaar (1500) uit de Brixner werkplaats van Hans Klocker. In de kerk van San Giacomo (St. Jakob), ruim een kwartier gaans bergopwaarts, vindt u een tweede altaar (circa 1517). Het stamt uit de laatst bloeiperiode van de Brixner Schule.
Even voorbij de afslag naar Santa Maddalena staat bij de hoeve Ranui (1352 m) de kleine charmante Kapelle St. Johann (1744 m). Ranui is een prima uitgangspunt voor tochten. Bijvoorbeeld naar de Brogles Alm (2054 m), gelegen op de gelijknamige pas, die toegang tot het bekende Val Gardena vormt. Of naar Rif. Genova (2301 m). Tussen beide hutten loopt de fraaie "Munkel Weg', langs de voeten van de markante toppen van de Odlegroep (Geislergruppe) (3 uur). De 'Munkel Weg' is ook te bereiken vanaf het parkeerterrein van de Zanser Alm; de weg gaat met een grote lus boven Santa Maddalena langs.

(Bron: bovenstaande tekst is overgenomen uit de ANWB reisgids, gouden serie: Dolomieten-Gardameer)
Berg Gasthof Zanser Alm Al snel blijkt dat de vermoeidheid bij mij behoorlijk in de benen zit.
... Om kwart over twaalf rijden Ans en ik weg in Feldthurns en even later rijdt onze Astra bergopwaarts door het mooie Villnösstal. Achter in het dal is een afslag naar de Zanser Alm. Aan het begin deze afslag staat keurig aangegeven dat de parkeerplaats bij de Zanser Alm vrij is. Deze service doet vermoeden dat de parkeerplaats groter is dan gedacht en niet gratis. De weg naar de parkeerplaats is mooi en bij aankomst blijkt mijn vermoeden te kloppen: €3,50 parkeertarief voor een aantal keurig aangelegde parkeerplaatsen verdeeld over diverse terrassen. Het is de bedoeling om naar de Glatschalm op 1902m te lopen....
Nadat Ans zich wat heeft opgefrist, besluit ik om door te lopen.

Informatiebord Naturpark Puez-Geisler bij de parkeerplaats aan de Zanser Alm

... Al snel blijkt dat de vermoeidheid bij mij behoorlijk in de benen zit. De broeierige warmte en het grote aantal steekvliegen maken de wandeling er niet lichter op; het voelt alsof ik een zware steen mee omhoog moet slepen. Even oppert Ans om terug te keren, maar na een korte rustpauze, waar Ans zich een beetje opfrist, besluit ik toch om door te gaan. ...
Onbekend Eenmaal bij de Glatschalm hebben we geen spijt van ons besluit: de omgeving van de Glatschalm is mooi, het uitzicht op de Geislergruppe imposant.
... Eenmaal bij de Glatschalm hebben we geen spijt van ons besluit: de omgeving van de Glatschalm is mooi, het uitzicht op de Geislergruppe imposant en, het belangrijkste, we kunnen even lekker zitten bijkomen op het terras terwijl we wat gebruiken. ...
Na het nuttigen van yoghurt met vruchten lopen Ans en ik door naar de Adolf Munkel Weg. Deze fraaie wandelweg loopt langs de voeten van de markante toppen van de Geislergruppe. Duitse gentiaan
... Na het nuttigen van yoghurt met vruchten lopen Ans en ik door naar de Adolf Munkel Weg. Deze fraaie wandelweg loopt langs de voeten van de markante toppen van de Geislergruppe en duurt ongeveer drie uur. ...

GlatschalmNatuurpark Puez-Odle/Geisler
Dit 9400 ha grote natuurgebied ligt ingesloten tussen het Val Badia/Gadertal en Val Gardena/Grödnertal en behoort met zijn helderwitte gesteente en scherpe kammen tot de echte Dolomieten. Het grootste deel ervan bestaat uit een hoogvlakte, die zich op 2500 m uitstrekt van de Passo delle Erbe/Würzjoch in het noorden tot de Passo Gardena/Grödnerjoch in het zuiden. De hoogste toppen, de Sas Rigais in het westen, komen net boven de 3000 m uit. Het gebied valt in drie delen uiteen: Puez, Gardenacia en Langental in het zuidoosten, Funés en Odlegroep in het westen en Passo delle Erbe en Sass de Putia in het Noorden. In het gebied van de Puez is het meest voorkomende gesteente dolomiet en de schotelvormige hoogvlakte Gardenacia lijkt dan ook wel op een maanlandschap, vol met dolinen, karstverschijnselen en intrigerende erosievormen. Bij de Côl dala Sonê en Côl de Montijela zijn in de kalklagen volop fossielen te vinden. In het vrij brede U-vormige Langental is de eroderende werking van het gletsjerijs uit de ijstijden duidelijk zichtbaar. Het hart van het park ligt rond de Odlegroep.

GlatschalmUitgestrekte bossen vindt je vooral aan de rand van het natuurgebied. Mooi en grillig zijn de arven in het gebied van de Sass de Putiagroep, vooral bij de Passo delle Erbe en in het Rodelwald. Eveneens bijzonder zijn de fijnsparbossen in het Putiawald en de lariksbossen bij Halsl. De mooiste vegetatie van bergdennen met daaronder velden van begin juli bloeiende alpenroosjes is te vinden aan de westzijde van de Sass de Putia. Op de bergweiden zoals de Zanseralm bloeien in het voorjaar kwastjesbloem, melige lipbloemigen, leeuwebekachtigen en kartelbladsoorten.
De bloeiende bergweiden van onder andere de Gampelalm, Cislesalm en Medalgesalm zijn een geweldige trekpleister voor kleurige vlinders en kevers. Op de overgang van de struikzone naar de bergweiden nestelt een groot aantal vogels zoals de zwarte roodstaart, tapuit, waterpieper en sneeuwvink, hier voelt ook het korhoen zich thuis. Het auerhoen moeten we zoeken in het Putiawald. Op de uitgestrekte hoogvlakte Gardenacia huizen het hele jaar door alpensneeuwhoenders. Raven en alpenkauwen bouwen hun nesten in de rotsspleten van het dolomietengesteente. In het Langental is meermalen een oehoe gezien, terwijl erboven geregeld de steenarend circelt. Eveneens in het Langental, maar ook bij de Odlegroep, de Aferer Ruefen en bij de Furcela Mont de l'Ega komen gemzen voor.

(Bron: bovenstaande tekst is overgenomen uit de ANWB reisgids, gouden serie: Dolomieten-Gardameer)
Ondanks mijn goede bedoelingen en liefkozende woorden zijn zij mij niet altijd goed gezind. Iets aan mijn uiterlijk schijnt deze dieren angst in te boezemen. Al vaker heb ik het gezegd: "Ans heeft iets met koeien of de koeien hebben iets met Ans!". Één ding is mij duidelijk: het trekt elkaar.

Als een ware koeienfluisteraar weet mijn Ans de zaak te sussen.

 ... Vanaf het terras van de Glatschalm gaat het eerste stuk naar de Adolf Munkel Weg over de alm. Op een alm horen koeien thuis en ook op deze alm ontbreken ze dan ook niet. Ondanks mijn goede bedoelingen en liefkozende woorden zijn zij mij niet altijd goed gezind. Iets aan mijn uiterlijk schijnt deze dieren angst in te boezemen. Wel begrijpelijk, maar op de onstuimige manier dat ze mij dat duidelijk willen maken ben ik niet altijd even gecharmeerd. Maar ..., zoals zo vaak, heeft mijn Ans - als ware koeienfluisteraar - de situatie snel onder controle. Al vaker heb ik het gezegd: "Ans heeft iets met koeien of de koeien hebben iets met Ans!". Één ding is mij duidelijk: het trekt elkaar. Sterker, soms lijkt het wel of ze samenspannen. Om de situatie niet te laten escaleren neem ik snel afstand, wetende dat een aantal koeienogen mij en mijn bewegingen nauwlettend volgen. ...

... Eenmaal aangekomen op de Adolf Munkel Weg en na het maken van een aantal foto’s zou ik hier op zijn minst 'n uurtje kunnen blijven zitten. Daarentegen wil Ans in al haar enthousiasme een stuk over de Adolf Munkel Weg richting Gampenalm lopen en de eerstvolgende afslag naar de Zanser Alm nemen. Wel beste lezer, nu had ik Ans al gewaarschuwd en haar op de kaart laten zien dat het verder is dan dat zij had gedacht, maar Ans reageerde al kijkend op de kaart (dit keer gemakshalve zonder bril) met een “Och, dat redden we wel!”. Kortom, de weg is te lang en het aantal hindernissen in de vorm van boomstronken, wortels en stenen te groot. ...

 Eenmaal aangekomen op de Adolf Munkel Weg en na het maken van een aantal foto’s zou ik hier nog wel minstens één uurtje kunnen blijven zitten.
De laatste kilometers wordt de stilte doorbroken door de regendruppels die het stof van mijn Astra afspoelen begeleidt door donderslagen.

... Een naderend onweer zorgen ervoor dat deze hindernisbaan te snel moet worden genomen en een steile afdaling completeren het geheel.

Wel, alles bij elkaar opgeteld, reden genoeg om totaal uitgeput, gebroken en ontredderd bij de auto aan te komen.

Stil rijd ik terug naar onze vakantiewoning, in de laatste kilometers wordt deze stilte doorbroken door de regendruppels die het stof van mijn Astra afspoelen begeleidt door donderslagen. Ans heeft mij de achtenveertig Stufen naar onze vakantiewoning omhoog moeten slepen. Conclusie: dit was dus bepaald geen rustdag!
vorige pagina /
 volgende pagina

Startpagina Startpagina