Ans en Frans Jacobs, Frans en Ans Jacobs,
Ans Jacobs, Frans Jacobs, Dorfmann, Wiesenrain, Feldthurns, Velturno, Klausen, Chiusa, Dolomieten, Dolomiten, Dolomiti, Bozen, Bolzano, Brixen, Bressanone,Eisacktal, Isarco, Villnösstal, Teis, Gufidaun, Langkofel, Platkofel, Geislergruppe, Peitlerkofel, Würzjoch, Ütia de Börz, Ütia Vaciara, Ütia de Goma, Kaltern, Kalterersee, St. Michael, St. Paul, Eggental, Karersee, Lago di Carezza, Passo di Castalunga, Karerpass, Vigo di Fassa, Rosengarten, Penserjoch, Marmolada, Kloster Säben, die Gärten von Schloss Trauttmansdorff, Völserweier, Völs am Schlern, Feldthurnerhof, Eislöcher
![]() |
![]() |
Klausen: het romantische kunstenaarsstadje
Klausen trok sindsdien ontelbare kunstenaars en dichters aan en zag zich afgebeeld en bezongen. Het schilderachtige stadje strekt zich lang uit tussen de Säbener Burgfelsen en de Eisack. De blik vestigt zich op de rijen mooie en afwisselend gekleurde gevels met daarboven de gotische kerken. Traditierijke pensions boden hier eeuwenlang onderdak aan beroemde gasten, ook al omdat de route van de Brenner naar het zuiden lange tijd dwars door het stadje liep. Het voormalige kapucijnerklooster herbergt de legendarische Loretoschat evenals de schilderijen- en de moderne museumgalerij. |
|
Vanaf de Kapuzienerhügel (Kapucijnerheuvel) net naast het klooster heeft u een uniek uitzicht over de stad en het dal. In de omgeving nodigt het mooi ingedeelde landschap uit tot wandelen en ontdekken. ![]() |
![]() |
![]() |
... Omdat de hoofdstraat van Klausen voor een deel open ligt, lopen Ans en ik, gewapende met onze camera’s, deze keer eens langs de ‘boulevard’ aan de Eisack. Boulevard is een groot woord, maar de achterzijde van deze historische panden aan de oever van de Eisack geven toch weer een ander beeld van dit historische stadje met zijn even markante Kloster Säben. ... |
![]() |
... Hoewel we het al zo vaak hebben gedaan, kunnen we het ook vandaag niet nalaten om naar de andere oever van de Eisack te lopen om wat foto’s te maken. Waarom? Wel, telkens zijn we onder de indruk van dit panorama en ons enthousiasme kent waarschijnlijk geen grenzen, de schier onbeperkte mogelijkheden van onze digitale camera’s en de enorme opslagcapaciteit van de geheugenkaartjes doen de rest. ... |
![]() |
De rest van de middag gebruiken Ans en ik om onze koffers te pakken en wat te luieren. Rond half vijf komt dan dat onvermijdelijke moment dat we met onze Astra afdalen naar de tolpoortjes aan de Brenner. De terugreis is begonnen. De weersomstandigheden zijn werkelijk fantastisch. Een strak blauwe lucht, een heerlijke temperatuur, een goedwerkende airco en niet al te veel verkeer zorgen ervoor dat de eerste kilometers voorbij vliegen. We genieten van de panorama’s en voordat we het weten zitten we rond kwart voor zeven op het terras met uitzicht op de Zugspitze aan onze eerste niet Italiaanse cappuccino. Had ik het vanmorgen in Klausen al niet gezegd: wel het is ondefinieerbare prut dat we van een chagrijnige ober krijgen voorgeschoteld tegen een prijs van €2,50 per kopje. Met weemoed denk je dan terug aan die cappuccino in Klausen waar je €1,80 voor hebt betaald. Ik moet toegeven dat de hoeveelheid die ik hier krijg het dubbele is, maar het ontbreken van een Rennies doet mij besluiten geen tweede kop te bestellen; we hebben tenslotte nog bronwater in de auto liggen. Gelukkig maakt het uitzicht veel goed. We maken dan ook een aantal mooie foto’s van de Zugspitze. Met het teleobjectief van Ans d’r Canon, lukt het vrij aardig om op het kabelbaanstation in zoomen. ... |
![]() |
Rond half vijf komen we aan in Waalwijk. Terwijl het buiten alweer licht begint te worden, gaan Ans en ik onze té hete woning binnen. Het moet hier de afgelopen weken behoorlijk warm zijn geweest. We brengen snel onze bagage binnen en gaan naar bed. Slapen is echter iets anders. In onze slaapkamer op het zuiden heerst een werkelijk tropische temperatuur. Slapen lukt niet en om half acht houden Ans en ik het voor gezien en staan op. Een beetje versuft loop ik naar de gordijnen en wil de balkondeuren openen om het balkon op te lopen. Helaas, het blijft bij wat graaien in de gordijnen. Tju, géén deuren, géén balkon! Ik loop naar beneden de woonkamer in en kijk naar buiten. Uchhhhrrr!!! Het weidse landschap heeft plaats gemaakt voor een straat, met mijn tuin en een paar bomen. Het uitzicht op de Geislergruppe? Ingeruild voor de zijgevel van de woning van Bert en Helma aan de overzijde van de straat. Ans!!!??? Ik wil teruggggg!!! |
volgende pagina ![]() |