Donderdag, 10 juli 2008
De wekker loopt af en door de spleetjes van de rolluiken dringt wat scherper licht naar binnen, dan dat we gewend zijn. Buiten hoor ik de vogeltjes tjilpen van plezier. Waarom zou je op zo’n dag langer blijven liggen dan nodig is.

Ans en ik tutten ons snel op en ontbijten heerlijk op ons ruime balkon. Wat een uitzicht! Een zacht briesje doet het water van de Ossiacher See hier en daar licht rimpelen. De kerktoren van Ossiach spiegelt zich in het water en lijkt te vragen wie de mooiste is. Goh, wat een vakantie!  Je zou wat langer van deze momenten willen genieten. Echter, we moeten ook plannen maken want het zou jammer zijn om deze dag niet optimaal te benutten.

Kees en Anita zitten ook buiten te ontbijten. Na wat heen en weer gepraat zijn we er met zijn viertjes snel uit: het Maltatal en de stad Gmünd kunnen vandaag rekenen op ons bezoek. Kees offert zich op en speelt vandaag voor chauffeur.

De afstand van onze vakantiewoning tot aan Gmünd is 61km. Redelijk veel, maar de rit gaat grotendeels over de snelweg en dat schiet lekker op. We vertrekken rond half tien. En om half elf zet Kees zijn Subaru bij Gasthof Faller stil, voor het nuttigen van, hoe kan het anders, cappuccino met apfelstrudel. Nee, ook honderden (uitgehongerde) vliegen schoven ongevraagd aan.

Bij het restaurant is ook de toegang naar de Faller waterval. Helaas komt deze waterval niet voor op het lijstje van de Kärnten Card met gratis toegankelijke ‘Ausflugsziele’. Reden voor ons, om onze reis door het Maltatal voort te zetten.....

...Na nog wat foto’s te hebben gemaakt, rijden we verder door het mooie dal dat hier nog wat ruimtelijk oogt. Eenmaal voorbij het tolhuisje van de Malta Hochalmstrasse, slingert de weg zich omhoog door het prachtige berglandschap. Onder de indruk van al deze schoonheid, rijden we zowaar de Melnikfall voorbij. Gelukkig kan Kees zijn Subaru iets verderop keren. Kees parkeert zijn auto op de kleine parkeerplaats. Vanaf hier is het slechts 10 minuten lopen naar de waterval. Het is er rustig en hoewel de waterval niet echt hoog is, genieten we van het schouwspel. Wat wil je? De temperatuur is aangenaam, de natuur mooi en de zon doe elke waterdruppel schitteren.

Wanneer we weer bij de auto aankomen, stapt er net een Nederlands gezin met drie kinderen uit. We maken kennis en als papa vraagt of het de moeite loont om met de kinderen naar de waterval te lopen, klinkt uit onze kelen een uitbundig vierstemming “Ja!”....

Extra informatie:

• Bergrestaurant en Hotel Malta: Het architectonisch interessante bergrestaurant biedt je een panorama van het door bergtoppen omgeven stuwmeer. Bergbeklimmers en wandelaars zijn in het hotel van harte welkom.
• Beleveniscentrum: Breng een bezoek aan de 3 perfect geënsceneerde tentoonstellingen in het bergrestaurant malta. Eén thema is de stroomopwekking in het hooggebergte. De Tauern-schatkamer ontvoert je naar het rijk van de kristallen. De tentoonstelling “water en steen”naar de wereld van fantastische sculpturen.
• Kölnbrein-stuwmeer: Met zijn 200 m de hoogste stuwmeer van Oostenrijk. In het kader van de doorlopend plaatsvindende rondleidingen kun je de ruim 600 m lange muur van buiten en van binnen verkennen.
• Fotopoint: De mooiste kijk op de hoogste stuwdam van Oostenrijk en het turkooisblauwe verzamelbekken heb je vanaf de parkeerplaats “Mmitterkar-tunnel”. Hier kun je de Kölnbrein-stuwdam in zijn totale omvang fotograferen.

...Wij rijden verder over de Malta-Hochalmstrasse naar het Kölnbreinspeicher. Twee keer wordt ons geduld op de proef gesteld. Of…, moet ik schrijven: “Worden we verplicht tot het nemen van een pauze om zodoende de schoonheid van dit dal beter in ons op te kunnen nemen.” Één ding is zeker: we leren onszelf hier te ‘onthaasten’. Op twee plaatsen moeten we voor stoplichten wachten omdat op deze stukken de weg te smal is om in twee richtingen het verkeer gelijktijdig door te laten. Maar wanneer we uiteindelijk uit de laatste tunnel komen en de bocht uitkomen, zien we in de verte de stuwdam van het Kölnbreinspeicher.

Natuurlijk, ook al zijn we nog maar net weer aan het rijden, de parkeerplaats aan de linkerkant van de weg is er niet voor niets. Dit is een mooie locatie voor het maken van een aantal foto’s en als onze leeftijd het niet had belet, waren we de Subara al uitgesprongen voordat Kees hem had geparkeerd.

Even later tuffen we weer verder en komen we aan op de grote parkeerplaats bij het stuwmeer. We oriënteren ons, maken vele foto’s en lopen na verloop van tijd naar Erlebniszentrum. Het is niet alleen tijd om kennis te maken met de sanitaire unit van het restaurant naast het Erlebniszentrum, maar ook willen we het inwendige van onszelf wat verzorgen. Onder het genot van een lekker kopje cappuccino zitten we uit te kijken over het grote stuwmeer dat evenveel water schijnt te bevatten als de Ossiacher See, n.l. 200 miljoen kubieke meter water.

Na onze ‘koffie-break’ gaan we de tentoonstelling in het Erlebniszentrum bezoeken. Het is boeiend om te zien hoe de stuwdam is gebouwd.

Eenmaal buiten, lopen we via de parkeerplaats naar het midden van de ongeveer 626 meter lange stuwdam. De stuwdam is hier 200m hoog, het uitzicht innemend. We maken foto’s en komen de Nederlandse familie weer tegen, die we eerder bij de Melnikfall hebben ontmoet. Wederom kletsen we er lekker op los en gekscherend wordt de vraag gesteld wie er trakteert wanneer we elkaar vandaag voor de derde keer begroeten.