Zaterdag, 7 juli 2007
De nacht is wat minder goed verlopen. De muziek vanuit het centrum van Oetz was toch iets te luidruchtig om meteen te kunnen slapen. Nu hoor ik je al zeggen: "Waarom heb je het raam dan niet dicht gedaan!?" Tja, daar was ik te lui voor, ik ben ook maar een mens. Verder ben ik ook té vaak naar mijn zin wakker geweest. Dat zal wel weer liggen aan dat beetje gezonde spanning dat ik heb voor de vandaag. In zo'n nacht kun je over heel wat dingen nadenken: hoe zal het met Johann en Antonia zijn? Hoe zal de ontmoeting met Maria en Oskar Delvai verlopen? Kunnen ze ons wel vinden? En Marianne? Hoe zou het met Marianne en Vinzenz Delueg zijn?

De kerkklokken? Wel, gevoelsmatig bleven die vanmorgen om zes uur luiden. De pastoor zal wel op de hoogte zijn van ons vertrek en wil ons wellicht op het allerlaatste moment nog een beetje verwennen zodat we hem zeker niet vergeten. Ook zitten mijn oren nog steeds wat dicht van gisteren. Mijn Ans? Die is van mening dat er vanmorgen geen klokken zijn geluid. Ja, dat moet jou als lezer genoeg zeggen: die heeft weer geslapen als 'n roos. ...

... Wanneer ik om half zeven vanuit onze keuken naar buiten kijk, zie ik, voor de eerste keer sinds zondag, weer wat blauwe lucht. En …, sinds zondag is het ook eens droog. De live-weerberichten geven voor Bozen nog steeds een temperatuur van 30 graden aan.

Na het ontbijt werk ik eerst dit verslag wat bij. Gisteravond is het er niet meer van gekomen. Vandaag vertrekken we naar Feldthurns. Eerst nog wat boodschappen doen en dan willen we via de Timmelsjoch, de Jaufenpass en Sterzing naar Feldthurns rijden.

Terwijl ik aan dit verslag werk, gaat Ans naar de MPreis voor de laatste boodschappen. Wanneer Ans terug is begint ze alvast met het inpakken van onze bagage; óók daar is gisteravond niets meer van gekomen. Om half negen, mijn verslag is zover bijgewerkt, help ik Ans mee en rond tien uur maken we, voor dat we vertrekken, nog een paar foto’s van het huis.

Rond half elf nemen we afscheid van Paul Pienz (Mevrouw Pienz is al heel vroeg vertrokken naar het Defereggental.) en vertrekken Ans en ik naar de Timmelsjoch. Kees en Anita gaan nog eerst wat inkopen doen bij de super en geven de auto een wasbeurt. Jawel, de Subaru is nog vrij nieuw en dan wil je wel eens overdrijven met dit soort dingen; het is overigens de eeste keer dat ik die twee erop betrap dat ze tijdens de vakantie extra zorg aan hun heilige koe besteden. ...

... Tijdens de rit vanaf de Timmelsjoch naar St. Leonhard wordt de lucht snel blauwer en stijgt de temperatuur flink. Wanneer ik in de afdaling van de Timmelsjoch stop om even een andere cassetteband in mijn videocamera te plaatsen, zie ik dat de één of ander onverlaat boven op de Timmelsjoch een deukje in mijn auto heeft gereden en het niet nodig vond om een berichtje achter te laten.

In St.  Leonardo rijden we, zoals afgesproken, over de Jaufenpas naar Sterzing. Zowel op de Timmelsjoch alsook op de Jaufenpas is het ontzettend druk met motorrijders en fietsers. Vooral sommige motorrijders schijnen levensmoe te zijn. Vaak rijden ze als tegemoetkomerts met name in de (onoverzichtelijke) bochten totaal op de verkeerde weghelft en duiken onverwachts voor de auto op. Ans en ik stoppen boven op de Jaufenpas. Hier is het werkelijke een komen en gaan van motorrijders. Kees en Anita zien we even later ook voorbijrijden. Echter, zij stoppen iets verder aan de linkerzijde van de weg.

Ans en ik vervolgen onze weg omdat we een afspraak hebben met Maria Delvai. Kees en Anita nemen er lekker de tijd voor en drinken bij restaurant Jaufenhaus een lekker kopje koffie op een zonovergoten terras.

Eenmaal op de Brenner wordt het bloedheet. Bij Brixen loppt de temperatuur op tot 32 graden. Tju, bijna zouden we terugverlangen naar Oostenrijk. ...

... Rond half vier komen Ans en ik aan bij Haus Wiesenrain van Johann en Antonia Dorfmann in Feldthurns. Antonia komt meteen naar ons toe. Het ontvangst is zoals gewoonlijk zeer hartelijk. Snel praten we wat bij en even later nodigt Antonia ons uit om iets in haar woning te gaan drinken. En het kan bijna niet anders, in een handomdraai tovert Antonia een groot stuk zelfgemaakte koek voor onze neus en staan er twee grote glazen (ook zelfgemaakte) vruchtendrank op tafel. Na de vruchtendrank volgen nog een kop koffie en nog een glas vruchtendrank.

Reinhard is inmiddels ook de kamer binnengelopen en praat even bij over zijn werk.

Rond vijf uur stel ik aan Ans voor om naar onze vakantiewoning te gaan en onze bagage uit te laden. Samen met Antonia en Reinhard heeft Ans de bagage snel naar de derde etage gebracht en rest mij niets anders om mijn Astra tegenover Haus Wiesenrain te parkeren. ...

... Ans loopt naar Antonia en vraagt of Feldthurnerhof al open is. Gelukkig, Feldthurnerhof is open en met z’n zessen lopen we naar het restaurant. Helaas, terwijl de tafel wordt gedekt, blijkt dat Maria en Oscar alleen wat willen drinken omdat hun bezoek niet al te lang kan duren. Begrijpelijk, want morgen om zes uur vertrekken die twee alweer op vakantie. Met de bediening spreek ik af dat we nu alleen iets drinken en dat na het vertrek van Maria en Oscar een pizza eten.

Om zeven uur, te snel, moeten we alweer afscheid nemen van Maria en Oscar. Ans en Anita brengen de familie Delvai terug naar de auto. Het duurt even voordat Ans en Anita weer terug zijn maar om kwart voor acht zitten wij met z’n viertjes ieder aan een grote pizza. ...

Foto boven: Maria, de 'scheet', al aardig dat ze helemaal vanuit Strassen komt om mij in Feldthurns te verwelkomen. Brengt ook nog een mand vol (zelfgemaakt) lekkers mee. Morgen zal blijken dat niet alleen wij hier blij mee zijn, lees dus vooral verder.

Foto rechts: een paar jaar geleden wist Maria mij al aan de hand van deze foto duidelijk te maken dat ze mij een spek cadeau zou doen. Het heeft even geduurd en of het die spek is geworden die ze op de foto aanwijst weet ik niet, maar dat ze deze persoonlijk vanuit Strassen zou komen brengen had ik nooit verwacht.

... De pizza’s zijn, zoals gewoonlijk, overheerlijk maar voor ons wat aan de grote kant.

Na onze pizza’s rijden Kees en ik naar hun vakantiewoning terwijl Ans en Anita ervoor kiezen om de afstand te voet af te leggen. Tja, eenmaal bij de vakantiewoning van de familie Delueg, komt Marianne mij al tegemoet. Goh, wat een lief mens is dat toch. Ik geef Marianne een paar flinke knuffels en even later zitten we, alsof we nog niets hebben gegeten, Ans en Anita zijn inmiddels ook gearriveerd, in de keuken van Marianne en Vincenz aan een groot stuk zelfgemaakte koek met koffie. Ik vrees dat er dit jaar in de vakantie meer kilo’s bij zullen komen, dan dat er afgaan. Maar ja, nee zeggen valt ook niet mee. Marianne dringt nog een tweede stuk koek aan en wil ook nog wijn inschenken. Hoe verleidelijk ook, wij wijzen het vriendelijk maar gedecideerd af. Moeilijk? Jawel! Spijt? Ja, dat ook!

’s Avonds rond tien uur brengt Kees ons terug naar onze vakantiewoning. Ans en ik gaan nog niet meteen naar bed. We bekijken eerst eens goed naar het door Maria meegebrachte plateau met etenswaar. Wat een boel eten. Nadat we alles in de koelkast hebben gezet drinken nog eerst een glaasje, in Samnaun gekochte, kruidenbitter en kunnen het niet nalaten om nog eerst even naar onze foto’s te kijken alvorens wij uiterst vermoeid naar bed gaan. Goh, wat een dag!