Klik hier om naar de Startpagina te gaan
of ga naar JacoPlaza voor
meer informatie.
Klik hier om naar de Startpagina te gaan
of ga naar JacoPlaza voor
meer informatie.
Ans en Frans Jacobs, Frans en Ans Jacobs,
Ans Jacobs, Frans Jacobs, Vakantie in Kaltenbach in het Zillertal (Oostenrijk) in Ferienwohnung Schaffenrath en in Schnauders (Feldthurns in Zuid Tirol, Süd Tirol) in Rafaser Appartments van familie Torggler
Zillertal, Bruck am Ziller, Imming, Schlitters, Gagering, Hart im Zillertal, Nierderhart, Fügen, Fügenberg, Pankrazberg, Uderns, Haslbach, Ried im Zillertal, Kaltenbach, Stumm, Ahrnbach, Stummerberg, Aschau im Zillertal, Erlach, Distelberg, Haslach, Rohrberg, Zell am Ziller, Unterberg, Gerlosberg, Hippach, Ramsau im Zillertal, Schwendau, Eckerlau, Mayrhofen, Finkenberg, Tux, Tuxertal, Hintertux, Hintertux gletscher, Gerlos, Ried, Gmünd, Speicer Durlaßoden, Andorf, Krimml, Oberkrimml, Krimmlerfälle, Krimmler Wasserfälle, Wald im Pinzgau, Rosental, Innsbruck, Hall, Schwaz, Rattenberg, Alpenzoo, Zillertaler Höhestrasse, Achensee, Hintertuxergletscher, Ahorn, Ahornbergbahn, Falzturnalm, Kufstein, St. Johann in Tirol, Rofan, Rofanberg, Brixen, Bressanone, Seiseralm, Bozen, Bolzano, Molveno, Feldthurns, Gufidaun, Ortisei, Hell, Camping Hell, Kamping Hell, Lago di Molveno, Pertisau, Rofangarten, Rofansiedlung, Jenbach Lächenwiese, Eben am Achensee, Strass im Zillertal, Wiesing, Buch bei Jenbach, Münster, Kramsach, Breitenbach am Inn, Radfeld, Radfeld, Hanzenberg, Schlegeis, Schlegeis Stausee, Feldthurns, Wiesenrain, kerschbaumer, Torggler, Rafaser Appartments, Schnauders, www.rafaser-appartments.it
Schwaz en Rattenberg |
|---|
Kees en Anita willen naar Innsbruck, tenslotte zal de schade met de brokkenmaker geregeld moeten worden. Om half negen ga ik eerst bij de bovenburen een kijkje nemen. Kees en Anita willen naar Innsbruck, tenslotte zal de schade met de brokkenmaker geregeld moeten worden. Mijn voorstel om dit te combineren met een bezoekje aan Schwaz wordt met vier handen aangenomen. De dochter van Silvia heeft ondertussen naar het bedrijf van de brokkenmaker gebeld en gevraagd of Kees en Anita langs kunnen komen voor het regelen van de schade. Wel, rond de klok van tien uur kunnen Kees en Anita naar Innsbruck vertrekken. Ans en ik vertrekken niet veel later Schwaz. Terwijl we het dal uitrijden, genieten we van de egaal blauw gekleurde hemel boven ons terwijl de temperatuur inmiddels is opgelopen naar een aangename 21 graden... |
        |
 |
De tweede rijke, oude mijnstad in het Mittleres Inntal was Schwaz. Hall wel welvarend door het zout. Schwaz werd rijk van het zilver en het koper, dat hier gedolven werd in de 15e en 16e eeuw. Rond 1500 had het een inwoneraantal van 20.000 en was hiermee tondertijd de een na grootste stad van Oostenrijk. Hoe het zilver gewonnen werd is te ervaren in de Schau-Silberbergwerk Schwaz. De oude stad van Schwaz heeft geen echt centrum omdat de toenmalige mijnnederzetting te snel groeide. De belangrijkste straat is de Franz-Jozefstrasse die naar de grote parochiekerk leidt. Uit het verleden is er nog een aantal mooie huizen gespaard gebleven, zoals bijvoorbeeld het Fuggerhaus (15e eeuws ). Het woonhuis van Fugger, het Kreuzwegerhaus ( 16e eeuws ), staat tegenover het franciscaner klooster. Een ander voornaam huis is het Palais Enzenberg, naast de pfarrkirche. Het mijnbouwverleden van Schwaz is deels vastgelegd in het unieke Schwazer Berbuch. Behalve die oude huizen is het voornaamste gedenkteken van de vroegere welvaart van Schwaz de Pfarrkirche, de grootste laatgotische hallenkerk van Tirol. Het met 15.000 koperen platen bedekte zadeldak verheft zich hoog boven de huizen. De zwarte toren, heeft een sierlijke spits en de losse klokkentoren dateert van 1911. De grootste ruimte van het interieur omvat vier schepen en een dubbelkoor, met in elk koor een hoofdaltaar, een voor gegoede burgers en een voor de mijnwerkers. Tot in 1850 waren beiden delen door een houten wand van elkaar gescheiden. Het gewelf wordt geschraagd door een woud van zuilen. Rijk is de inrichting:veel beelden , wapens, altaren, schilderingen, glas-in-loodramen en grafstenen van groten uit die vroegere mijnbouwwereld. Imponerend is ook het orgel. Op het kerkhof vraagt de St. Michaelskapelle (1506) de aandacht, niet in het minst om het inschrift: ‘Hir ligen wir alle geleych, ritter, edel, arm und reich. Het vleugelaltaar in deze kapel is van Jörg Lederer (1509). Portretten en wapens van de bergheren uit de bloeitijd van Schwaz treft je aan in de mooie kloostergang van het Franziskanerkloster. Volstrekt uniek zijn de muurschilderingen (16e eeuw) in deze kloostergang, waarop het lijden van Christus is uitgebeeld. De bij dit klooster behorende kerk is torenloos. Slechts twee kleine dakruiten markeren het hoge dak. |
Schwaz blijkt een niet zo’n vriendelijk plaatsje voor gehandicapten. Schwaz heeft geen echt centrum. Het ziet er leuk uit, maar valt toch een beetje tegen. We drinken eerst een kop koffie en maken vervolgens een kleine stadsronde. Rond kwart voor een krijg ik een sms’je van Anita, dat ook zij in Schwaz zijn gearriveerd. Gelukkig zijn er nu vier handen extra om de klus te klaren. Samen met Kees en Anita drinken we eerst een cappuccino zodat Anita en Kees hun verhaal kwijt kunnen. Het zaakje rond de schade aan Kees zijn Subaru, is namelijk nog steeds niet geregeld. Vanmiddag om vijf uur hebben ze weer een afspraak met de man uit Innsbruck. Na de cappuccino doen we ook met Anita en Kees nog een kleine stadsronde. Anita en Kees letten op de kleintjes: de eerste twee uren parkeren zijn gratis. Voor Anita en Kees een reden om uiterlijk half drie naar Innsbruck te vertrekken. Een tweede kopje koffie samen met Anita en Kees zit er derhalve niet in. Gezamenlijk lopen we naar de parkeergarage. Gelukkig zijn er nu vier handen extra om de klus te klaren. Kortom, mijn scootmobiel wordt keurig van het stoepje gezet. |
 |
Klik hieronder op één van de foto's |
   |
|
   |
|
   |
|
   |
|
   |
|
   |
 |
Klik hieronder op één van de foto's |
   |
|
   |
|
   |
|
  |
|
Ook Italiaanse casanova’s zijn druk. Zeker wanneer met handen en voeten wordt uitgelegd dat die foto ‘fantastico’ moet worden. ...Ans en ik rijden naar het gezellige, historische plaatsje Rattenberg. Rattenberg ligt een kleine 10 km ten oosten van Jenbach dat aan het begin van het Zillertal ligt. Dit deel langs de Inn is zeker niet onaantrekkelijk. In en om het plaatsje St. Gertraudi is een overvloed aan kastelen, kasteeltjes en ruïnes, de een nog mooier dan het andere. Hoog op een beboste rots die bij het dorpje St Gertraudi als een bult uit de vlakte opsteekt, staat schloss Kropfsberg. Op deze strategische plaats langs de rivier liggen nog drie andere kastelen op een steenworp afstand van elkaar. Kortom, wanneer onze Italiaanse vrind Ans met een ‘Grazie, mille grazie! Ciao!’ uitbundig bedankt,... Om ongeveer 15.00 uur komen we in Rattenberg aan. Vanwege de grote stroom toeristen, zijn net buiten het stadje enorme parkeerterreinen aangelegd. Boven op de berg verraadt een toren de aanwezigheid van een burcht. Het is de Burchtruine van Rattenberg. Ans koopt een parkeerkaartje ( voor €3.00 mag je er heel de dag staan) en loopt meteen even langs het toeristenbureau. Onderwijl breek ik mezelf het hoofd, hoe ik zonder problemen vanaf de parkeerplaats naar het stadje kom. Mijn karretje is niet direct ontworpen voor het nemen van stoepranden. Tja, heb ik eindelijk een plek gevonden waar ik zonder gevaar voor eigen leven het stadje kan bereiken, ben ik m’n Ans weer kwijt. Uiteindelijk zie ik Ans druk gebarend bezig, met een Italiaans echtpaar tussen drie glazen zuilen aan het begin van Rattenberg. Ans is namelijk weer eens gevraagd voor het maken van een foto. Nu bleek Ans, onder de indruk van het uitzicht op een aantal huizen en een kerk, bezig met het maken van video-opnamen, op het moment dat de Italiaanse casanova haar vroeg een foto van hem en z’n donna te maken. Ook Italiaanse casanova’s zijn druk. Zeker wanneer met handen en voeten wordt uitgelegd dat die foto ‘fantastico’ moet worden. Nu is m’n Ans (begrijpelijkerwijs) niet zo snel onder de indruk van (ander) mannelijk schoon (dan het mijne), maar nu schijnt er toch een uitzondering op die regel te zijn: Ans is namelijk de videocamera vergeten uit te zetten. Kortom, wanneer onze Italiaanse vrind Ans met een ‘Grazie, mille grazie! Ciao!’ uitbundig bedankt, ben ik druk met het terugspoelen van de videocamera en bedenk dat mijn adonisgehalte tanende moet zijn. |
              |
 |
Na Brixlegg raakt de Inn bijna de beboste berghellingen. Het is er zo nauw, dat alleen de weg er nog een plaatsje vindt. De spoorweg moest met een tunnel door de heuvel geleid worden. Boven op die heuvel verraad een toren de aanwezigheid van een burcht. Dat is de burchtruïne van Rattenberg, het kleinste en oudste stadje van Tirol, zeer middeleeuws van karakter. In het seizoen is het er vaak zeer druk. Buiten het stadje zijn grote parkeerplaatsen aangelegd om de bezoekersstroom in goede banen te leiden. Een ieder die van plan is Rattenberg t met een bezoek te vereren zou het eigenlijk eerst eens vanaf de noordelijke Inn oever in ogenschouw moeten nemen. Over het water van de snelstromende Inn kijkt uw tegen een rij gevels aan, die onveranderd sinds de middeleeuwen zich in de rivier spiegelen. Een enkele kerktoren steekt er boven hun daken uit en hoog daarboven, op zijn bosgroene rots, ligt de oude burcht Berg der Rato, waarvan de naam Rattenberg is afgeleid. Achter die eerste huizenrij gaat een stadje schuil, waar de tijd schijnt te hebben stil gestaan. Rattenberg speelde een voorname rol als grens en tolplaats. Een rol die het in de eerste plaats dankt aan zijn gunstige natuurlijke ligging. Nauw en gemakkelijk te verdedigen was hier de doorgang tussen rots en rivier. Begrijpelijk dat er reeds in de 11e eeuw op die rots een burcht werd gebouwd, die later de hertogen van Beieren goed van pas kwam. Langzaam groeide er op de smalle strook grond tussen de rivier en de Schlossberg een marktplaatsje, dat zich vanaf 1393 stad mocht noemen en dat een goed bestaan leidde dankzij de handel, scheepvaart en de mijnbouw (15E-16e eeuw). De burcht werd uitgebreid en nam het stadje binnen zijn vestingmuren op. Een situatie, die tot 1782 bleef bestaan. Toen werden de verdedigingswerken ontmanteld. Van de burcht rest slechts een ruïne, die echter niet alleen het romantische karakter van Rattenberg vergroot, maar ook als decor dienst doet van het openluchttheater en bovendien nog een fijne uitkijkpost vormt over de stad en omgeving. Duidelijk is vanaf die hoogte te zien, dat het kleine stadshart bestaat uit een hoofdstraat, die parallel aan de Inn lopend zich aan de oostkant iets verbreed tot een pleintje. Onder de burcht staat op een pleintje de Pfarrkirche ( 15e eeuw ), oorspronkelijk verdeeld in tweeën: het grotere noordelijke schipvoor de rijke burgers en het zuidelijke schip voor de mijnwerkers, ieder met een eigen hoofdaltaar. Het heldere bonte interieur is onmiskenbaar barok. Het prachtige stucwerk is van de Wesobrunnermeester Anton Gigl, de schildering van de grotten op dat gebied:Simon Benedikt Faistenbergeren Matthäus Günther (18e eeuw ). Van de Pfarrkirche loopt een straat naar het dichter bij de Inn staande Servitenkloster, dat een mooie laatgotische kloostergang heeft. De sierlijke toren van de bijbehorende kerk geeft de stad aan deze kant een bijzonder mooi accent. De toren staat los van de kerk. De wandschildering in het koor zijn van Johann Jozef Waldmann (1711). Het in 1993 geopend Augustiner Museum in het voormalige Augustiner-Eremitenkloster toont Tiroler kunstschatten uit negen eeuwen. Talloze keren zijn de schilderachtige hoekjes van Rattenberg op het doek of de film vastgelegd. Daar zijn bijvoorbeeld de half in de rotsen gebouwde Nagelschmiedhauser, het Notburgahaus, het Kupferschmiedhaus en het Ascherhaus. En niet te vergeten de door fraaie uithangborden gemerkte Gasthöfe, bijvoorbeeld Gasthof Post en Gasthof Zum Kanzler Biener. Gasthof Krone valt op door zijn fraaie binneboven en galerijen. Wilt u graag een souvenir meenemen, dan vindt u in de werkplaatsen van de glasslijper misschien wel iets van u gading. Rattenberg is namelijk bekend om zijn glasindustrie. Als u wilt wordt in het voorwerp van uw keuze uw naam of monogram gegraveerd. |
Maar ook zonder uitnodiging komen die krengen graag even buurten. Rattenberg, dat bekend staat om zijn glaswerk, is een mooi, historisch plaatsje. Eigenlijk moet je het stadje eerst bekijken vanaf de noordoever van de Inn. Daarna is een wandeling door de hoofdstraat, de Südtiroler Straße, een noodzaak. Aan weerszijde van de Südtiroler Straße staan leuke geveltjes en is veel glaswerk uitgestald. Jammer dat naast het glaswerk ook de nodige prullaria wordt verkocht. Ans en ik maken uiteraard de nodige foto’s tijdens onze wandeling door het stadje. De temperatuur? Wel, die is inmiddels opgelopen tot boven de 28 graden. Geen nood, terrasje genoeg. Ans moet zo nodig een apfelstrudel met ijs en slagroom. Wel, de wespen schijnen hierop te zitten wachten. Ongenood komen ze met tientallen tegelijk aangevlogen. Maar ook zonder uitnodiging, komen die krengen graag even buurten. Voor mij is de lol van het terrasje snel over. Helaas, de bediende maakt geen haast om af te rekenen met als gevolg, dat ons verblijf onnodig wordt verlengd en het vermoeden zich bij mij opdringt, dat ik spoedig als speldenkussen ga dienen... |
 |
Klik hieronder op één van de foto's |
   |
|
   |
|
   |
|
  |
|
...Na ons bezoek aan Rattenberg, rijden we terug naar onze vakantiewoning in Kaltenbach. Het was weer een warme, stralende en fijne dag. Mijn scootmobiel? Wel, die is inmiddels onmisbaar. Zonder dit karretje, had ik dit alles niet kunnen doen. Te zijner tijd zal ik mijnheer Sterling eens een bedankbriefje schrijven. |
 |
||
/ volgende pagina  |
Maandag, 24 aug. 2009
Over Schwaz
...Ans en ik plaatsen onze C-Max in de ‘Stadtsgarage’ van Schwaz. Tja, Schwaz blijkt een niet zo’n vriendelijk plaatsje voor gehandicapten. Vanwege het ontbreken van een gehandicapten parkeerplaats én omdat het de begane grond helemaal vol is, moeten we de auto een etage lager zetten. Op zich is dat geen probleem, echter, een lift ontbreekt. Er zit niets anders op dan op de ‘normale manier’ naar boven te rijden. Eenmaal boven, blijkt een hoge stoep bij de uitgang het tweede obstakel dat genomen moet worden. Met vereende krachten, krijgen Ans en ik de scootmobiel op de 25 cm hoge stoep getild.
Over Rattenberg