Zillertaler Höhenstrasse en Schlegeis Stausee

Kees heeft het weer dik voor mekaarKaart naar Kaltenbach en de Schlegeis StauseelZondag, 16 aug. 2009
Het is zondagmorgen, onze eerste vakantiedag begint. De nacht is voor mij iets minder goed verlopen. Desondanks staan we toch om kwart voor zeven naast ons bed. Ans daarentegen heeft goed geslapen en is haar hoofdpijn gelukkig kwijt.

Vandaag doen we het wat rustig aan en zoeken een doel in de directe omgeving. De keuze is gevallen op de Zillertaler Höhestrasse. Als er nog tijd over is, willen we doorrijden naar de Schlegeis Alpenstrasse en daar de Schlegeis Stausee met een bezoekje vereren.

Om 11.00 uur gaan we op pad. Het weer is prima en volgens Silvia blijft het morgen en de komende dagen ook mooi weer. Omdat ik mijn scootmobiel meeneem, rijden we met twee auto’s. De ontsteking aan mijn ogen die ik vorig jaar, na een fikse verkoudheid in de vakantie, heb opgelopen, hindert mij nog steeds. De oogarts heeft in al zijn wijsheid oordruppels voorgeschreven. Jawel, uw leest het goed: oordruppels. Lekker vettig, het help enigszins, maar door de vettigheid is mijn zicht tot in de middag beperkt. Reden om Kees voorop te laten rijden...


Kaart naar Kaltenbach en Schlegeis
Zillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler HöhenstrasseZillertaler Höhenstrasse
Zillertaler Höhenstrasse

...Helaas, bij Zell am Ziller neemt Kees de verkeerde afslag waardoor we elkaar al snel kwijt zijn. Bij hippach gaat de smalle, steile Zillertaler Höhenstrasse met slingers omhoog. De benaming verraad al, dat de weg de ene bergalm met de andere verbindt, en dat over een afstand van zo’n 50 km van Ried/Kalterbach tot aan Hippach. Het is een tolweg (€7,-) die wel de nodige ervaring in het bergrijden vereist. Een bus onderhoudt over deze weg wel een dienst met Gasthof Mösl. Even boven deze weg ligt diep in het Zillertaller Alpen de Rastkogelhütte (2124 m), het doel van vele wandelaars. Op deze hoogte in het dal heb je een prachtig uitzicht op de het Zillertal, afsluitende bergen van de Tuxer Voralpen, de Zillertaler Alpen en de Gerloser Berge.

De stemming op deze eerste vakantiedag zit er meteen in.

Bij Melchboden plaatsen we onze C-Max op de overvolle parkeerplaats. Het is tijd voor een cappuccino. Ans schrijft Anita en Kees een sms’je dat ze de afslag hebben gemist, maar dat wij boven op de berg bij Melchboden aan de cappuccino zitten. Voor Anita en Kees wellicht een reden om er de vaart in te zetten.

Wel…, het schijnt te hebben geholpen, want even later horen we het bekende fluitje van Kees. Wanneer ik achterom kijk, komen Anita en Kees al aangesneld. “We nemen iets lekkers!”, roept Anita. “Dit is de eerste dag en dat vieren we met iets lekkers bij de koffie!”, gaat ze verder. Even later is onze tafel gesierd met een apfelstrudel voor Ans en mij en een kwarkpunt voor Anita en Kees.

Terwijl we in de zon aan onze cappuccino met apfelstrudel zitten, genieten we met volle teugen van het prachtige uitzicht en al die vakantievierende mensen. Al voordat de cappuccino op is, zijn we druk aan het fotograferen. De stemming op deze eerste vakantiedag zit er meteen in.

Na de koffiepauze besluiten we om door te rijden naar Mayrhofen voor de Schlegeis Alpenstraße. De lange afdaling aan de andere kant is zowaar nog drukker dan de weg naar Melchboden. Boven Zell am Ziller staat langs de Höhenstraße een kerkje. Tju, het lijkt erop dat iedereen tegelijk bij dat kerkje moet zijn. Aan beide zijden van de weg staat het vol met geparkeerde auto’s, er is werkelijk geen doorkomen aan. Behoedzaam rijden we door de menigte en de geparkeerde auto’s.

Door een miscommunicatie tussen Ans en Anita rijden Anita en Kees helemaal terug naar Kaltenbach. Ans en ik kiezen onderweg voor een afslag naar Aschau. De weg voert ons wederom over nog smallere en kronkeligere wegen dan dat we tot nu toe hebben bereden. Hoewel het uitzicht ons door de bomen wordt ontnomen, genieten we van het landschap...

Bij de Schlegeis Alpenstraße moeten we €10,- tol betalen. Ook hier gaat het verkeer ‘om en om’ door een tunnel en moeten we 8 min wachten voor we weer verder kunnen rijden.Schlegeis StauseeSchlegeis StauseeSchlegeis StauseeSchlegeis StauseeSchlegeis StauseeSchlegeis StauseeSchlegeis StauseeSchlegeis StauseeSchlegeis StauseeSchlegeis StauseeZo zie je ze niet altijd
Bij de Schlegeis Alpenstraße moeten we €10,- tol betalen. Ook hier gaat het verkeer ‘om en om’ door een tunnel en moeten we 8 min wachten voor we weer verder kunnen rijden.
Op de terugweg is het weer wachten.

Voor Ans een reden om even een kijkje te nemen en......Net voorbij Mayrhofen komen we bij het plaatsje Ginzling. Vanaf hier gaat de weg omhoog. Je krijgt een splitsing: één weg gaat door een tunnel, de andere weg gaat om de berg heen. Het is een voor het overgrote deel nauw dal, dat dieper de bergen in (na Kaserler Alm) vriendelijker van karakter is dan in het begin, waar de beklemmende Dornaubergklamm ligt. Achter in het dal rijst confronterend de indrukkwekkende muur van de Schlegeisjahresspeiger op, onderdeel van de Zemmkraftwerke. Aan het begin van het dal zijn ook al de gevolgen van de grootscheepse werkzaamheden duidelijk zichtbaar. Ten behoeve van de Zemmkraftwerke is de weg door de Zemmgrund verbreed en uitgebreid en voorzien van enkele ‘kunststukjes’ als de 2,6 km lange tunnel in de Harpfenwand (na de Felbertauerntunnel de langste wegtunnel van Oostenrijk) en de 400 m lange Zehnenbrücke en enkele lawinegalerijen. De weg eindigt bij de dam van het stuwmeer. Echter, er bestaan plannen hem door te trekken naar het Pfischer Joch, om zodoende de oude verbinding tussen Oostenrijk en Italië via deze pas te herstellen. Wij kiezen voor de tunnel met als resultaat dat je 10 tot 15 min moet wachten om verder te rijden. Bij de Schlegeis Alpenstraße moeten we €10,- tol betalen. Ook hier gaat het verkeer ‘om en om’ door een tunnel en moeten we 8 min wachten voor we weer verder kunnen rijden.

...een foto van al dat moois te maken.Terwijl we over de Schlegeis Alpenstrasse omhoog rijden, stuurt Ans Anita en berichtje zodat die twee weten waar wij zijn. Boven aangekomen staan we oog in oog met een bomvolle parkeerplaats. Het ontlokt mij de uitspraak: “Het zal toch niet zo zijn dat ik €10,- tol heb betaald en geen parkeerplaats vrij is!” Na een paar rondjes te hebben gereden, vinden we een vrij plaatsje waar mijn slanke C-Max tussen past. We pakken onze fotospullen en ik neem als extra bagage en onmisbaar hulpje mijn ‘walkstool’ mee zodat ik wat makkelijker foto’s kan maken. Een loslopende geit ziet het weinige haar op mijn benen voor mals gras aan; mijn benen worden van onder tot boven afgelikt.

Ans en ik lopen wat verder richting de Schlegeis Staumauer wanneer we wederom het bekende fluitje van Kees horen, ten teken dat ook zij zijn gearriveerd. De Schlegeis Stausee is een groot stuwmeer, maar niet echt spectaculair. Bij het betalen van de tol hebben we een bonnetje voor een gratis kopje koffie ontvangen en daar maken we graag gebruik van..

Na de koffie gaat het weer terug naar onze vakantiewoning in Kaltenbach. Jammerlijk heerst er bij de tunnelingang van Ginzling een onoverzichtelijke situatie. Een stuntende Oostenrijkse automobilist rijdt de file voorbij en gaat dwars voor de rij auto’s staan terwijl het achterste deel van zijn auto nog voor een deel over het vrije wegvak staat. Het maakt er de situatie niet overzichtelijker op. Wanneer de eerste auto’s uit de tunnel komen en niet door kunnen rijden, wordt het van kwaad tot erger. Na 15 minuten kunnen we doorrijden.

Deze eerste vakantiedag was een mooie dag met veel zon. Voor Kees en mij was het beslist geen rustdag. Integendeel, het was vandaag werken geblazen. Kijken of we het morgen iets beter kunnen doen.

 
naar boven
 
vorige pagina /
naar boven
/ volgende pagina