Zermatt

Snel pak ik m´n Olympus om dit wonder vast te leggen, het kan immers voorbij zijn voor we het weten. Maar nee, het zet door en steeds meer verdwijnen de wolken en komen de bergtoppen steeds mooier in het zonlicht te staan.Klik hier voor de kaart van ZermattDinsdag, 19 september 2006
Vandaag moet het weer een echte verbetering ondergaan. Tenminste, als we de weerberichten, die ons via de tv worden voorgeschoteld, mogen geloven. Ans en ik zijn dan ook nieuwsgierig hoe het er buiten uitziet wanneer we vanmorgen om zeven uur de gordijnen van onze slaapkamer open doen. Het is droog, maar verder zijn er alleen wolken te zien en richting Zermatt zit het potdicht. Maar …, richting het Rhônedal gloort er toch een beetje hoop aan de horizon.

Net na acht uur, ik zit inmiddels aan mijn verslag te werken, gilt Ans dat de Matterhorn helemaal vrij staat. Tenzij men de Matterhorn zojuist heeft verplaatst, houd ik het voor onmogelijk dat mijn Ans dit vanaf hier kan zien, maar je weet nooit waar mijn Ans allemaal toe in staat is. De nieuwsgierigheid wint het dit keer van de frustratie dat ik van mijn werk wordt gehaald en tegen beter weten in loop ik toch vanuit mijn (vakantie)werkplek in de keuken de woonkamer in, om dit schouwspel met eigen ogen te bewonderen. Anita, niet een van de vroegsten, zit nog een beetje versuft aan het ontbijt naar buiten te staren en te wachten wat komen gaat.Wel beste kijker, mijn Ans zit naar de live camera´s op de tv te kijken en alle heisa is voor niets. Maar dan zie ik plots met eigen ogen dat buiten de bergtoppen tegenover ons en in meer zuidelijke richting zichtbaar beginnen te worden. Snel pak ik m´n Olympus om dit wonder vast te leggen, het kan immers voorbij zijn voor we het weten. Maar nee, het zet door en steeds meer verdwijnen de wolken en komen de bergtoppen steeds mooier in het zonlicht te staan.

Snel overleg ik met Ans wat we vandaag het beste kunnen doen. Zelf vind ik de Gornerschlucht in Zermatt de beste optie. We kunnen eventueel na de Gornerschlucht nog een stuk verder wandelen. Al snel begint het te kriebelen en stuur ik Ans naar Kees en Anita wat hun plannen zijn voor vandaag, terwijl ik nog even doorwerk aan mijn verslag. Ans komt wat later terug en weet te vertellen dat Kees en Anita eerst naar Saas Fee wilden gaan maar dat ze Zermatt ook wel een goed idee vinden. Het wordt dus Zermatt. ...

...,  missen we bijna de trein en zouden er weer twintig kostbare minuten verloren zijn gegaan. ... kunnen we nog net door de poortjes lopen en in één van de luxe panoramawagons stappen.

Ik stel voor om eerst maar eens een kop cappuccino te drinken bij het stationsrestaurant.... Om half tien vertrekken we met ons viertjes in de Subaru van Kees en Anita naar Täsch. Vanuit Täsch gaat het met de trein naar Zermatt. Omdat Anita maar blijft en blijft praten, ondertussen alweer wat moet eten en daarbij vergeet haar bergschoenen aan te doen, missen we bijna de trein en zouden er weer twintig kostbare minuten verloren zijn gegaan. Eerlijkheidshalve moet ik er ook bij vertellen, dat we in onze familie met een schijnbaar iets te kleine blaas op de wereld zijn gezet en dat een verplichte toiletgang toch ook een niet geringe bijdrage heeft geleverd aan onze vertraging. Maar terwijl Kees, Ans en ik het toilet nog snel even bezoeken, koopt Anita alvast vier kaartjes en ternauwernood kunnen we nog net door de poortjes lopen en in één van de luxe panoramawagons stappen.

De zon schijnt lekker over het plein voor het station, het is er al tamelijk druk en de paardenkoets staat klaar.In vijftien minuten zijn we in Zermatt. De zon schijnt lekker over het plein voor het station, het is al tamelijk druk en de paardenkoets staat klaar, wat wil een mens nog meer. Ik stel voor om eerst maar eens een kop cappuccino te drinken bij het stationsrestaurant. Zoals altijd heeft Anita geen rust in haar kont. We zitten nog maar net en de cappuccino is amper besteld of Anita is al weer weg naar het station van de Gornergratbahn aan de overzijde van het station. Terwijl Kees even naar het toilet is, wordt de cappuccino bezorgd en zitten Ans en ik met vier heerlijke kopjes cappuccino aan tafel. Helaas zijn Kees en Anita snel terug en blijft er niets anders over voor Ans en mij om die twee ook hun kopje cappuccino, die overheerlijk smaakt, te gunnen.

De paardenkoets, een ideaal vervoermiddel in het autovrije Zermatt.Na de cappuccinopauze wordt er eerst wat informatie en een plattegrond bij de touristeninfo naast het station gehaald. De Gornerschlucht zal niet moeilijk te vinden zijn, deze ligt aan de andere zijde van Zermatt.

Al fotograferend en terwijl we Anita met een regelmaat kwijt zijn komen we rond het middaguur aan de ander zijde van Zermatt aan. Met een mooi uitzicht op de Matterhorn , nemen we rustig de tijd om wat brood te eten. Omdat Kees graag naar het Glacier Paradies op de Kleine Matterhorn (3800 m) wil, gaan Anita en Ans even bij het kabelbaanstation informeren. Anita vindt de prijs van meer dan CHF80,- te duur en het feestje gaat dus even aan Kees z´n neus voorbij. Kortom niet talmen, op naar de Gornerschlucht.

Over Zermatt

Matterhorn (september 2006)Dat Zermatt (1620 m; 4200 inw) zijn plek op de wereldkaart allang veroverd heeft merk je bijvoorbeeld al bij vertrek van de trein naar Zermatt uit Brig. De reizigers worden welkom geheten in het Duits, Frans, Engels, maar ook in het Japans. Het is dan ook zeker één van de bekendste toeristenplaatsen van Zwitserland. Alleen al de hotels in dit bergdorp zijn jaarlijks goed voor zo'n 1 miljoen overnachtingen. Zermatt ligt aan het einde van het Mattertal, oog in oog met de beroemde Matterhorn (4478 m). Het dorp is alleen per trein te bereiken: vanuit Brig of Visp (in Visp kan men gratis parkeren) met de Matterhorn Gotthard Bahn (Visp-Zermatt retour per persoon circa 64 Frank, reistijd ruim 1 uur), of per auto tot Täsch en vandaar met een pendeltrein tot Zermatt (retour per persoon circa 16 Frank). De rit per trein vanaf Visp met deze gedeeltelijke tandradbaan is aan te bevelen.

Gornergratbahn (Bron: http://www.gornergrat.ch)Geschiedenis
De eerste sporen van bewoning stammen uit het begin van onze jaartelling. In de middeleeuwen bewoonden veeboeren de omgeving van het huidige dorp. Het waren horigen van de Heren van Visp, Leuk of Raron. In het begin van de 16e eeuw hebben alle Zermatter families zich kunnen vrijkopen, en tot op de dag van vandaag bezit deze groep het grootste gedeelte van de grond rond het dorp; tot de Matterhorn aan toe. Wanneer men zich realiseert dat Zermatt nu in oppervlakte de derde gemeente van Zwitserland is, stelt dat particuliere grondbezit toch heel wat voor. In de tweede helft van de 19e eeuw ontstonden de eerste hotels in Zermatt. In 1862 begon Alexander Seiler, handelaar uit Blitzingen (Goms), met zijn hotelactiviteiten in het dorp. Seiler zorgde voor een stormachtig verloop van het toerisme in Zermatt. Vooral veel Engelsen begonnen hun vakantie in de Walliser Alpen door te brengen. Ook elders ontstonden grote hotels, waarvan er heden ten dage alweer verscheidene gesloten zijn. Maar niet in Zermatt, want daar breidde het toerisme zich steeds verder uit. In 1891 werd de spoorlijn van Visp naar Zermatt geopend, die tot 1929 alleen gebruik maakte van stoomlocomotieven. In 1898 reed de eerste (elektrische) tandradbaan naar de Gornergrat (3089 m).

Bezienswaardigheden
Wie het station verlaat komt in een autovrij bergdorp. De drukte is desondanks enorm; ouderwetse koetsjes, bespannen met één of twee paarden, staan klaar om de toerist te brengen naar de hotels met klinkende namen als Mont Cervin, Admiral, Allalin en Mirabeau. Om de sfeer van het dorp te proeven is het leuk om de hoofdstraat rechtsaf in te slaan. In het Alpine Museum zijn voorwerpen en documenten te zien met betrekking tot de eerste succesvolle beklimming van de Matterhorn in 1865 door de Engelsman Whymper, waarbij overigens vier van zijn begeleiders om het leven kwamen. De zuidzijde van ZermattVerder wordt aan de hand van tal van voorwerpen en geschriften de geschiedenis van het dorp en zijn bewoners getoond. Er liggen zelfs nog enkele Romeinse vondsten. Het dorp bruist van het even: veel winkels en terrasjes strijden om de gunst van de toerist. Overal domineert de Matterhorn het uitzicht, jaarlijks zijn er honderden alpinisten die de klim wagen. Maar wie Zermatt slechts een enkele dag bezoekt, kan zich ook comfortabel naar grote hoogtes laten brengen. Een traditioneel uitstapje is met de tandradbaan naar de Gornergrat (3089 m), met een uniek panorama op de Walliser Alpen, met de tweeling Castor en Pollux, en het hoogste punt van Zwitserland, de Dufourspitze (4634 m). Met drie kabelbanen achter elkaar vanuit Zermatt bereikt men de Klein-Matterhorn (3820 m). Reken op een reistijd van zeker 60 minuten (enkele reis). Riffelsee tijdens onze wandeling van Riffelalp naar Gornergrat in juni 2003Deze hoogste kabelbaan van Europa biedt een pure sensatie, en de waarschuwing om zich op deze hoogte vooral rustig voort te bewegen is niet overbodig. De lucht is er immers beduidend ijler, en kan leiden tot duizeligheid. Hier bevindt zich het zomerskigebied van Zermatt, dat ook vanuit de Italiaanse kant kan worden bereikt. Een minder hoog maar zeker zo aantrekkelijk uitzichtpunt bevindt zich op de Rothorn op 3103 m (metro naar Sunegga (2290 m), overstappen naar Blauherd, overstappen naar Rothorn). Bij Sunegga ligt een aantal meertjes, die een wandeling (met steeds het bijzondere panorama) nog aangenamer maken. Zermatt beschikt in totaal over 400 km gemarkeerde wandelpaden. Om dichtbij de Matterhorn te komen kan men met de kabelbaan naar Schwarzsee, een meertje op 2582 m dat overigens vrij groen is. Daarvandaan loopt een stijgend pad naar de Hörnlihütte op 3260 m. Het is het bekende uitgangspunt voor Matterhornbestijgingen. Men serveert er diverse röstispecialiteiten; de wandeltijd ernaartoe bedraagt circa 2 uur.

(Bron: http://www.wallisgids.nl)

Foto impressie van onze wandeling door de Gornerschlucht


Interval seconden
... Het kaartje voor de schlucht kost slechts CHF4,-. Niet duur, maar persoonlijk vind ik deze schlucht minder spectaculair dan ik had gedacht. Er moet weliswaar heel wat gelopen en geklommen worden over natte planken en trappen, maar je bent er snel doorheen. Het bestijgen van deze trappen kost mij weer de nodige moeite en levert af en toe ook wel problemen op. Wanneer één van de opstapjes voor mij net iets te hoog is en ik al een keer of vier een aanloopje heb genomen om op die eerste tree te geraken, schakel ik Ans in deze keer al boven aan de trap staat. Ans die al diverse keren heeft aangeboden om te helpen en door mij die hulp telkens eigenwijs heeft zien afwijzen, begrijpt mij verkeert en maakt daarom een foto van mij in plaats van de helpende hand te bieden. Dit schiet niet op en terwijl ik mezelf kwaad maak, lukt het de vijfde keer toch een trede hoger te geraken. Al bij al genieten we van ons verblijf in de Gornerschlucht en hoewel we al mooiere schluchten hebben gezien, hebben we een leuke afwisseling in onze wandeling gehad en vielen de kosten ook mee. ...
Een deel van het af te leggen traject door de Gornerschlucht. Ans die al diverse keren heeft aangeboden om te helpen en door mij die hulp telkens eigenwijs heeft zien afwijzen, begrijpt mij verkeert en maakt daarom een foto van mij in plaats van de helpende hand te bieden.
Impressie van onze wandeling naar Blatten


Interval seconden
... Eenmaal door de Gornerschlucht is het nog maar een goed een kwartiertje lopen naar ons volgende doel: restaurant Blatten. Het restaurant heeft een leuk terras, ligt heerlijk in de zon en het uitzicht op de Matterhorn is fantastisch. Kees en Anita bestellen vruchtengebak met cappuccino, Ans en ik bestellen een röstie met ei en schinken. Helaas is de (vette) rösti niet echt goed klaar gemaakt en ligt wat zwaar op de maag, het is derhalve geen echte goede bodem voor het vervolg van onze wandeling en een verplichte toiletgang is dan ook één van de eerste vereiste. ...
Kees en Anita bestellen vruchtengebak met cappuccino, Ans en ik bestellen een röstie met ei en schinken. De koek en de cappuccino smaken Kees goed.
Onze zoektocht bood wel de gelegenheid om lekker de omgeving te observeren.... Na onze min of meer verplichte toiletgang vervolgen we onze wandeling naar ´Zum See´. We hebben even gezocht naar die ´See´ maar konden alleen een restaurant ´Zum See´ vinden maar geen water. Onze zoektocht bood wel de gelegenheid om lekker de omgeving te observeren. We keren derhalve terug naar de wandelweg richting Zermatt. In onze afdaling naar Zermatte, pauzeren we even vanwege een mooi uitzicht op de brug van de Gornergradbahn. Kees wil een foto maken terwijl de trein erover rijdt, het tafereeltje moet echter ook op de video worden vastgelegd. Terwijl we daar zo lekker in het zonnetje op een bank zitten te wachten op hét moment dat de trein de brug passeert, komt achter ons een handtamme hagedis ons gezelschap houden. Kees krijgt het nu extra druk, want ook dit moet op het geheugenkaartje worden vastgelegd. ...
Na onze min of meer verplichte toiletgang vervolgen we onze wandeling naar ´Zum See´. Onze zoektocht bood wel de gelegenheid om lekker de omgeving te observeren.
We hebben even gezocht naar die ´See´ maar konden alleen een restaurant ´Zum See´ vinden ...... Het weer is heerlijk en al fotograferend keren we weer terug in een overvol Zermatt. Terwijl Kees, Ans en ik fotograferend richting het station lopen, zijn we wederom met een regelmaat Anita kwijt. Of Anita is terug naar een openbaar toilet en blijft zo lang weg alsof het lijkt dat ze helemaal terug gelopen is naar restaurant ´Zum See´ of Anita is weer ergens een winkeltje binnen om een kaart te kopen, maar kwijt zijn we haar. ...
... komt achter ons een handtamme hagedis ons gezelschap houden. De handtamme hagedis
Kees wil een foto maken terwijl de trein erover rijdt, ... (foto Ans) Het weer is heerlijk en al fotograferend keren we weer terug in een overvol Zermatt.

Maar zoals altijd komt ook aan deze mooie dag een einde, en rond zes uur zitten vier vermoeide toeristen in de trein naar Täsch.... Maar zoals altijd komt ook aan deze mooie dag een einde, en rond zes uur zitten vier vermoeide toeristen in de trein naar Täsch. Van Täsch terugrijdend naar Grächen, verbazen we onszelf toch weer over die enorme hoge bergen. De weg van St. Niklaus verloopt zonder problemen en even later zitten Ans en ik aan een heerlijke maaltijd.
´s Avonds komen Kees en Anita langs. De foto´s van Kees zijn erg mooi en ik moet bekennen dat ik hier toch wel een beetje jaloers op ben omdat de foto´s van Ans d´r dure Canon camera iets minder mooi van kleur zijn. Ook blijkt Ans wel eens aan wieltjes te draaien of op knopjes te drukken en denkt dat er niets is veranderd aan de instellingen van haar camera, maar dat haar gedraai en gedruk later toch op invloed is geweest op het uiteindelijke resultaat. En terwijl Ans, Kees en ik nog honderduit praten over onze belevenissen, valt Anita al pratend met haar benen op de bank bijna in slaap. Want, Anita heeft “het voor vandaag helemaal gehad” en is leeg. Gelukkig, blijkt er ook bij die super energieke Anita toch een bodem te zijn bereikt.

Wat zal het morgen worden? De weersvoorspellingen zijn in ieder geval goed.

vorige pagina /
volgende pagina

Startpagina Startpagina