Zermatt

Volgens het weerbericht krijgen wij vandaag een stralende, onbewolkte dag. Zo te zien stemt het weerbeeld overeen met onze eerste indruk.Klik hier voor de kaart naar ZermattWoensdag, 24 september 2008
Volgens het weerbericht krijgen wij vandaag een stralende, onbewolkte dag. Wel beste mensen, deze toezegging heeft er (verdomme) niet voor kunnen zorgen dat wij vroeger uit ons bed zijn gekomen. “Tot wat ben ik verworden?”, dwaalt het door mijn hoofd, wanneer ik, nog deels versuft, om half acht mijn voeten vanuit het bed op het laminaat zet. Ooit was ik die vroege vogel die het liefst voor vijf uur ’s ochtends naast het bed stond en voordat iemand anders zijn neus buiten de deur had gestoken al op de fiets of wandelend zijn weg had gevonden. Met wat gekreun - tja, dat hoort er voortaan bij – probeer ik vanaf de rand van het bed, na een paar ‘wipjes’ op te staan. Helaas …, amper twintig centimeter met mijn achterste van de bedrand verwijdert, plof ik weer terug om, na een halve salto achterover, wederom naast mijn bevallige Ans terug te keren. “Ju Ans, hoe moet het met ons verder?”, is mijn retorische vraag aan Ans, die met één oog net boven het dekbed mijn gehannes gadeslaat. “Wat bedoel je?” “Och laat maar!” Gelukkig is een volgende poging succesvoller en schuifel ik richting de badkamer om daar mijn op klappen staande blaas met een nog grotere zucht te legen.

In Zermatt nemen we eerst plaats op het terras van het restaurant voor het station voor een cappuccino met apfelstrudel en hebben meteen zicht op de Matterhorn.Het is een publiek geheim en zoals u inmiddels ook weet, kost het optutten mij ’s morgens om weet-ik-wat-voor-reden steeds meer tijd. Maar de lucht van gebakken brood en eieren met spek maakt mij hongerig. Teleurstellend is het wanneer ik zie hoe Ans, onder invloed van Sonja Bakker, moet hebben gedacht dat het niet altijd feest kan zijn. Want wanneer ik de keuken inloop, staat er een pak muesli, mijn zak zemelen en yoghurt op tafel. ‘Zemelen!?’, hoor ik u verbijstert afvragen? Jawel hoor! Ik ga volledig uitgerust op vakantie en ben op alles voorbereid. “Ans, ik dacht dat we warme broodjes zouden eten!?”, is mijn reactie. “Nee, die zijn voor onderweg! Moet jij nu …?” “Nee, laat maar!”, is mijn antwoord terwijl ik wat muesli op de bodem van mijn kommetje laat vallen. ...

 

De afstand naar het kabelbaanstation aan de andere kant van Zermatt is hooguit één kilometer, ondertussen nemen we de aantal leuke foto's.... Elk nadeel heeft z’n voordeel en mede door ons schamel ontbijt kunnen Ans en ik om klokslag half tien, terwijl de thermometer buiten op 9 graden blijft hangen, vanuit Blatten naar Zermatt rijden. Daar ligt het doel van onze dag: ‘de Kleine Matterhorn’. Tja, hoewel we jammer genoeg het restaurant van COOP ‘rechts’ laten liggen, blijkt de rit naar Täsch niet zonder oponthoud te verlopen. Op minimaal vier plaatsen, moeten we in het Visper- en Mattertal vanwege werkzaamheden bij stoplichten. Één geluk: de tunnel op het wegdeel van Stalden naar St. Niklaus is ver klaar.

Om 11:00 uur rijd ik onze C-Max de parkeerterminal bij het station van Täsch in. Vanuit de parkeergarage probeer ik, tegen beter weten in, mezelf naar het perron te spoeden. Wanneer we de stationshal inlopen, merk ik niet alleen dat ik het meeste van m’n kruit alweer heb verschoten (Zou het aan mijn schamel ontbijt liggen?), maar zie tevens de trein naar Zermatt vertrekken. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten, de volgende vertrekt om 11:16 uur. We zijn niet de enige die naar Zermatt willen en terwijl vele ogen gericht zijn op …, laat ik mijn lichaam rusten tegen een dranghek en probeer onderwijl Ans wat te amuseren met wat wijsheden over fotografie en andere ‘ditjes en datjes’

In Zermatt nemen we eerst plaats op het terras van het restaurant voor het station. We laten ons twee cappuccino’s en een apfelstrudel heerlijk smaken voordat we richting het kabelbaanstation aan het andere einde van Zermatt  lopen. Nu denkt u wellicht: was één cappuccino niet voldoende? Normaliter wel, maar Ans en ik moesten zolang op onze apfelstrudel wachten, dat we onze eerste cappuccino maar hebben opgedronken voordat ie koud was. Helaas, de afstand naar het kabelbaanstation aan de andere kant van Zermatt is hooguit één kilometer, maar het kost mij enorm veel moeite. Bij het kabelbaanstation, eten we eerste ons broodje met ei en ham op. Helaas staande, want de bankjes in de zon zijn allemaal bezet. ...

Foto bij de Gandeghütte gemaakt in 2007Over Zermatt

Dat Zermatt (1620 m; 4200 inw) zijn plek op de wereldkaart allang veroverd heeft merk je bijvoorbeeld al bij vertrek van de trein naar Zermatt uit Brig. De reizigers worden welkom geheten in het Duits, Frans, Engels, maar ook in het Japans. Het is dan ook zeker één van de bekendste toeristenplaatsen van Zwitserland. Alleen al de hotels in dit bergdorp zijn jaarlijks goed voor zo'n 1 miljoen overnachtingen. Zermatt ligt aan het einde van het Mattertal, oog in oog met de beroemde Matterhorn (4478 m). Het dorp is alleen per trein te bereiken: vanuit Brig of Visp (in Visp kan men gratis parkeren) met de Matterhorn Gotthard Bahn of per auto tot Täsch en vandaar met een pendeltrein tot Zermatt. De rit per trein vanaf Visp met deze gedeeltelijke tandradbaan is aan te bevelen.

Geschiedenis
De eerste sporen van bewoning stammen uit het begin van onze jaartelling. In de middeleeuwen bewoonden veeboeren de omgeving van het huidige dorp. Het waren horigen van de Heren van Visp, Leuk of Raron. In het begin van de 16e eeuw hebben alle Zermatter families zich kunnen vrijkopen, en tot op de dag van vandaag bezit deze groep het grootste gedeelte van de grond rond het dorp; tot de Matterhorn aan toe. Wanneer men zich realiseert dat Zermatt nu in oppervlakte de derde gemeente van Zwitserland is, stelt dat particuliere grondbezit toch heel wat voor. In de tweede helft van de 19e eeuw ontstonden de eerste hotels in Zermatt. In 1862 begon Alexander Seiler, handelaar uit Blitzingen (Goms), met zijn hotelactiviteiten in het dorp. Seiler zorgde voor een stormachtig verloop van het toerisme in Zermatt. Vooral veel Engelsen begonnen hun vakantie in de Walliser Alpen door te brengen. Ook elders ontstonden grote hotels, waarvan er heden ten dage alweer verscheidene gesloten zijn. Maar niet in Zermatt, want daar breidde het toerisme zich steeds verder uit. In 1891 werd de spoorlijn van Visp naar Zermatt geopend, die tot 1929 alleen gebruik maakte van stoomlocomotieven. In 1898 reed de eerste (elektrische) tandradbaan naar de Gornergrat (3089 m).

De MatterhornBezienswaardigheden
Wie het station verlaat komt in een autovrij bergdorp. De drukte is desondanks enorm; ouderwetse koetsjes, bespannen met één of twee paarden, staan klaar om de toerist te brengen naar de hotels met klinkende namen als Mont Cervin, Admiral, Allalin en Mirabeau. Om de sfeer van het dorp te proeven is het leuk om de hoofdstraat rechtsaf in te slaan. In het Alpine Museum zijn voorwerpen en documenten te zien met betrekking tot de eerste succesvolle beklimming van de Matterhorn in 1865 door de Engelsman Whymper, waarbij overigens vier van zijn begeleiders om het leven kwamen. Verder wordt aan de hand van tal van voorwerpen en geschriften de geschiedenis van het dorp en zijn bewoners getoond. Er liggen zelfs nog enkele Romeinse vondsten. Het dorp bruist van het even: veel winkels en terrasjes strijden om de gunst van de toerist. Overal domineert de Matterhorn het uitzicht, jaarlijks zijn er honderden alpinisten die de klim wagen. Maar wie Zermatt slechts een enkele dag bezoekt, kan zich ook comfortabel naar grote hoogtes laten brengen. Een traditioneel uitstapje is met de tandradbaan naar de Gornergrat (3089 m), met een uniek panorama op de Walliser Alpen, met de tweeling Castor en Pollux, en het hoogste punt van Zwitserland, de Dufourspitze (4634 m). Met drie kabelbanen achter elkaar vanuit Zermatt bereikt men de Klein-Matterhorn (3820 m). Reken op een reistijd van zeker 60 minuten (enkele reis). Deze hoogste kabelbaan van Europa biedt een pure sensatie, en de waarschuwing om zich op deze hoogte vooral rustig voort te bewegen is niet overbodig. De lucht is er immers beduidend ijler, en kan leiden tot duizeligheid. Hier bevindt zich het zomerskigebied van Zermatt, dat ook vanuit de Italiaanse kant kan worden bereikt. Een minder hoog maar zeker zo aantrekkelijk uitzichtpunt bevindt zich op de Rothorn op 3103 m (metro naar Sunegga (2290 m), overstappen naar Blauherd, overstappen naar Rothorn). Bij Sunegga ligt een aantal meertjes, die een wandeling (met steeds het bijzondere panorama) nog aangenamer maken. Zermatt beschikt in totaal over 400 km gemarkeerde wandelpaden. Om dichtbij de Matterhorn te komen kan men met de kabelbaan naar Schwarzsee, een meertje op 2582 m dat overigens vrij groen is. Daarvandaan loopt een stijgend pad naar de Hörnlihütte op 3260 m. Het is het bekende uitgangspunt voor Matterhornbestijgingen. Men serveert er diverse röstispecialiteiten; de wandeltijd ernaartoe bedraagt circa 2 uur.

(Bron: http://www.wallisgids.nl)

Bij het kabelbaanstation, eten we eerste ons broodje met ei en ham op. Helaas staande, want de bankjes in de zon zijn allemaal bezet. Het uitzicht is er niet minder om.
De weg terug naar het station van de Gornergratbahn verloopt moeizaam. Toch lukt het om een aantal leuke foto's te maken waarop ik de sfeer kan vastleggen.
Zou ik een goede telelens hebben, dan zou ik waarschijnlijk de Matterhorn in de zonnebril van koetsier kunnen vastleggen.
Bergmarmotten met het Matterhornmuseum in het midden van Zermatt
Je boft wanneer je daarboven heerlijk in het zonnetje kan dineren
Veel bloemen in de gezellige hoofdstraat van Zermatt... Eenmaal in het kabelbaanstation bekijken we het informatiebord van de kabelbanen. “Ik vrees dat we iets niet hebben gezien Ans!”, zeg ik tegen Ans die ook net haar conclusie trekt. Wat blijkt: de kabelbaan van Trockener Steg naar de Kleine Matterhorn is buiten werking. Jammer, nu moet ik het hele stuk weer waggelend teruglopen terwijl ik de kracht in mijn benen voel wegvloeien.

Wat nu? Ik stel voor om naar de Gornergrat te gaan. Ans vindt dit best. Nu zouden we de trein van 13:16 uur naar de Gornergrat kunnen nemen. Maar de vriendelijke mevrouw aan de andere kant van het loket kijkt mij met de nodige compassie. Ligt het aan mijn outfit of aan iets anders, het zal immer een raadsel blijven. De dame aan gene zijde wijst ons erop dat de rit van 13:36 uur een stuk voordeliger is; 12 CHF per persoon. Tja, da’s niet niks! “Laten we dan maar eerst een kop koffie bij het station gaan drinken!”, stel ik aan Ans voor. Wel, even later zitten we dan ook voor de tweede keer heerlijk in het zonnetje van een kop cappuccino te genieten. En op zo’n moment komt toch altijd weer het ‘Zwitserlevengevoel’ boven drijven....

Het uitzicht boven op de Gornergrat is imponerend. Je hebt er uitzicht op 29 vierduzienders.
Met de Gornergratbahn omhoog en ondertussen genieten van het uizichtDe Gornergratbahnde Matterhornde MatterhornOp de achtergrond een deel van het Monte Rosa massiefOp de achtergrond een deel van het Monte Rosa massiefWachten op een maaltijdDe brutaalsten komen zowat het gebak van je bord halen
Met de Gornergratbahn omhoog en ondertussen genieten van het uizicht
Ik kijk richting de Kleine Matterhorn, daar hadden we moeten staan
Ik kijk richting de Kleine Matterhorn, daar hadden we moeten staanDe Gornergratbahn is aan het laatste stukje van zijn klim bezig
Er zijn heel wat gletsjers te zienJe komt ze overal tegen en weten precies waar ze een maaltijd kunnen bemachtigen
De zon weer voor een tijdje weg en dat maakt het onaangenaam koudDe Matterhorn met een deel van het hotel/restaurant
Laat de zon zich zien, dan is het moment daar om zich te koesteren in de warmte.Het kost wat moeite en de nodige capriolen, maar uiteindelijk is het toch gelukt.
Opletten dat de koffie niet om wordt gegooid
 

... Om 13:36 uur gaan we met een volle trein naar de Gornergrat. Jammer, maar wanneer we boven zijn, blijkt de zon schuil te gaan achter een wolk die boven onze hoofden blijft hangen. Dit hebben we al eens eerder mee gemaakt. Heel vervelend. Wie zijn toorn hebben we nu weer over ons heen gekregen. Want de wolk boven ons blijkt hardnekkig hangen. Het bemoeilijkt het maken van foto’s omdat overal rondom ons het landschap wel in de zon ligt. Resultaat: de voorgrond, inclusief mijn Ans, blijken vaak onderbelicht. En dat laatste zou toch zonde zijn.

Wanneer de zon zich achter de wolken bevindt, is het onaangenaam koud. Laat de zon zich zien, dan is het moment daar om zich te koesteren in de warmte. We constateren dat er het nodige hierboven op de Gornergrat is veranderd. Onder het hotel is er zowaar een ruimte met enkele winkeltjes gemaakt.

Om 16:45 uur nemen we de trein terug naar Zermatt. Voordat we de trein naar Täsch nemen, doen we nog eerst even wat boodschappen bij de COOP in Zermatt. In eerste instantie wil ik buiten wachten wanneer Ans de boodschappen doet. Maar het is mij toch iets te koud en de vermoeidheid te groot om hier te blijven staan. Ik kies ‘eieren voor mijn geld’: even later sjok ik dan ook de verwarmde COOP binnen en zoek m’n Ans op. Gelukkig heb ik mijn loopstokken bij en kan ik mezelf hiermee overeind houden. Maar het is ver gedaan met de pret.

Om 19:45 uur zijn we weer ‘thuis’ in Blatten. Het wijntje vóór- en bij het eten smaakt goed. De foto’s zijn de moeite en het is laat voor we het weten. Eenmaal in bed, duurt het niet lang voordat we naar dromenland vertrekken. Maar voor het zover is, wens ik jullie, voor zover het mogelijk is, welterusten en tot morgen.

 
naar boven
 
vorige pagina /
naar boven
/ volgende pagina